Leven op stelten

Zondag
De telefoon gaat s'avonds en het is mijn moeder, die heel naar nieuws heeft. Ze heeft borstkanker. Een telefoontje, die even totaal je wereld op zijn kop zet. Die nacht slaap ik niet en mijn hoofd draait overuren. De volgende ochtend kijk ik Tom aan en hij zegt dat hij weet wat ik wil doen."Je gaat vandaag meteen boeken".

Dinsdag (een week later)
Na 28 uur landen Rif en ik op Nederlandse bodem; Schiphol. Hele goeie vlucht gehad en zelfs kunnen slapen. Ik kom uitgerust om 7 uur in de ochtend uit het vliegtuig en word verrassend begroet door familieleden en vriendinnen. Deze dag wordt tevens mijn moeder geopereerd, dus ik ga meteen naar Friesland. Aan het eind van de middag bezoek ik haar in het ziekenhuis. Herenigd!

Dinsdag (een week later)
Ondertussen weer mijn draai gevonden in het kleine, volle, maar oh zo gezellige Nederland. Mijn dagen breng ik in Friesland door al bladerend in Nederlandse tijdschriften en boeken. Bakkies koffie met moeder en zusje, genieten van mijn neefjes, waarvan de jongste net 7 weken is. Smullen en nog eens smullen van alle lekkernij. Gevulde koeken, oranjekoek, slagroomtaart, krentebollen, chocolade, kroket, vers bruinbrood. Kortom, de kilo's die ik de laatste week voor vertrek van de stress was kwijtgeraakt, komen er weer langzaam aan en het maakt mij niks uit. Ik moet nu mijn slag slaan toch?

Vrijdag (vandaag)
Jaaah het is mogelijk. Strak blauwe lucht en het zonnetje schijnt door de bomen van mijn moeders achtertuin. Nederland op zijn mooist. Ik moet nodig mijn blog updaten. Alles is allemaal zo snel en raar gegaan. Het voelt dubbel om hier te zijn. Er zijn maar een paar mensen op de hoogte dat ik hier ben. Ook dit voelt erg dubbel. Onze vakantieplannen in Nieuw Zeeland heeft Tom opgepakt en is deze week met Mikki en Storm in de camper vertrokken richting het zuiden. Dat het leven rare wendingen kan maken, dat weten we allemaal. Het kost dan even moeite om de koers bij te stellen. Zo, het is eruit, ik ben in Nederland. Keep you posted.

Lieve allemaal,
Ik wens jullie een hele fijne kerst toe, waar jullie ook mogen zitten over de hele wereld. Ik probeer snel weer een update te geven met al mijn verhalen, maar dit zijn even hectische tijden.
Merry Xmas!
x

My afternoons with Margueritte

Dat ik graag naar Franse films kijk, dat is je waarschijnlijk al opgevallen. Deze film uit 2010 met o.a. Gérard Depardieu in de hoofdrol is een prachtig verhaal over het ontstaan van een waardevolle vriendschap tussen twee bijzondere mensen. Zeker de moeite waard om te kijken.

My Afternoons with Margueritte is the story of life's random encounters. In a small French town, Germain, a nearly illiterate man in his 50's and considered to be the village idiot by his friends at the local bistro, takes a walk to the park one day and happens to sit beside Marguerite, a little old lady who is reading excerpts from her novel aloud. She's articulate, highly intelligent and frail. Between Germain and Marguerite, there are 40 years and 200 pounds difference.

HEMA kerstkransjes

Jaaaah, deze kerstkransjes (zonder vulling) van de HEMA horen in een schaal op tafel tijdens de kerstdagen. Zo lekker!! Alhoewel, ik moet bekennen, dat ik deze chocolaatjes altijd het hele jaar door at. De tip om ze in een schaal te leggen, werkte ook niet echt in ons gezin. Binnen een mum van tijd was de hele collectie kransjes verdwenen....

Rainy days....

Hoeveel regen kan er in een week vallen? Veel!!! Onze watertanks zitten goed vol voor de droge zomer, die van mij nu mag beginnen. De komende dagen ben ik niet bereikbaar en ga ik richting nog meer regen. Desalniettemin toch een fijn vooruitzicht. Probeer halverwege deze week mijn blog weer op te pakken. Tot snel. x

Pour ma mère........

Leuk, handboeien!

Storm moet deze week voor een klasgenootje een kado van vijf dollar kopen onder het mom van Secret Santa. Na school haal ik hem op en gaan we naar de bekende $2 Shop, dat een groot succes is in Nieuw Zeeland. De naam zegt het al, alles is twee dollar, alles is made in China, dus alles is waardeloze kwaliteit. Dat even terzijde. Storm neemt zijn taak als Secret Santa erg serieus en het duurt dan ook even, voordat hij een kadootje heeft uitgezocht. "Kijk mama, dit wil ik graag kopen". Mijn oog valt op een setje handboeien met een roze 'kinky' bontje er omheen. De eerste gedachte, die door mijn hoofd schiet, oei dat is wel vrij pikant voor de gemiddelde conservatieve Nieuw Zeelander. Kom op Kaar, doe ff normaal. Het is een kinderkado. Storm wil voor hem zelf de stoere uitvoering van handboeien aanschaffen (dus zonder bontje). "Ik wil later graag politieagent worden mama, dan kan ik hiermee alvast oefenen". Ik verzoek Storm na het betalen alvast in de auto te gaan zitten, want ik moet nog iets omruilen. Als ik bij de auto kom, vind ik Storm redelijk gestresst op de voorstoel van de auto aan. "Wat is er gebeurd?" vraag ik verbaasd. "Oh mama, het is vreselijk. Ik heb de handboeien omgedaan en nu ben ik de sleuteltjes verloren. Ik kan ze niet meer vinden". Maakt hij een grapje? Nee, ik zie de ernst in zijn grote ogen, dit is geen grapje. Jemig dat hebben wij weer. Storm moet zo zwemmen en ik zie mij al het zwembad binnenkomen met een hysterisch kind in de handboeien geslagen. Op weg naar het zwembad begint Storm steeds meer in paniek te raken en ik vervloek alle $2 Shops om het feit, dat ze zulke speelgoedattributen verkopen. Ik probeer hem te helpen, maar ook ik krijg die ellendige handboeien met geen mogelijkheid open. Net voordat we de oprit van het zwembad naderen, krijst Storm een kreet van blijdschap. "Het is gelukt mama, ik moet gewoon op dit knopje drukken en dan klikken ze open". Zucht....en bedankt Storm. Mama heeft weer tien grijze haren erbij vandaag.

Typisch Nieuw Zeelands

Flight of the Conchords zijn een Nieuw Zeelands muzikale comedy duo (Brett and Jermaine), die met behulp van hun manager proberen door te breken in de muziekwereld van New York. Een paar jaar geleden was deze televisieserie niet alleen hier, maar ook met name in de USA een groot succes. Je moet ervan houden. Hun humor is vrij droog, maar ik vind ze erg grappig.

For someone very special

Laguiole

Soms kan ik op slag verliefd worden op een kledingstuk, meubel of een paar schoenen en dan blijft het voortdurend door mijn hoofd spoken. Het kan nog gekker bij mij. Toen ik jaren geleden op een Franse markt het gekleurde bestek van het Franse merk Laguiole zag, was ik compleet verkocht. De kleuren, de sierlijke vormen, alles. Tja...de aanschaf kon toen niet qua budget dat jaar. Toch bleef Laquiole mij achtervolgen en jaren later kocht ik op hetzelfde marktje mijn eerste vorken, messen en lepels van dit prachtige merk. Zo reisde mijn uitzet van Frankrijk naar Nederland met eindbestemming Nieuw Zeeland. Ondertussen ben ik ook een broodmes rijker en ik kan met volle overtuiging zeggen, als je Laquiole eenmaal gebruikt, wil je niet meer zonder. Je bent gewaarschuwd!

PS Het wordt overigens ook in Nieuw Zeeland verkocht, maar ik struin liever de marktjes in La France af. Het gaat natuurlijk ook om de entourage.....duh.....

Summer holiday

Yes, summer holiday feeling begint langzaam in te kicken. Tom had gisteren zijn laatste werkdag in 2011 en is meteen vanochtend vroeg vertrokken voor een aantal dagen naar Raglan. Surfen, surfen, bakkie doen, golven checken, surfen, weer een bakkie, landcruiser laten keuren, surfen en misschien zelfs een partijtje golfen. Wat vervelend allemaal zeg. En ja, mijn kerstverlanglijstje zit in zijn portemonnee. Wat zijn we lekker en goed bezig samen. Natuurlijk, niet tegen mijn verwachting in, kreeg ik meteen reactie op mijn iPod wens voor de kerst. De reden voor deze wens is, dat ik zooooo klaar ben met krassen op mijn dierbare cd's, die veroorzaakt worden door vier leden in dit gezin. Ik noem even geen namen. Karen moet ook een beetje met de tijd mee toch? Overigens had Storm zijn verlanglijstje al weken geleden klaarliggen. Op nummer 1 stond met stip een Nintendo DS XL (om het even volledig te melden). Van de week wilde hij een nieuwe lijst maken. De Nintendo was van opeens van de lijst verdwenen. "Wat is dit nou", vroeg ik hem verrast. "Mama, de Nintendo is een veel te duur kado voor de Kerstman, dat kan ik echt niet vragen hoor." Zwijmel....mijn lieve Storm, wat ben je toch een bijzonder mannetje.

Verlanglijst

Vanochtend krijg ik een lichtelijk geirriteerde blik van Tom, wanneer hij mij voor de zoveelste keer moet verzoeken een kerstverlanglijstje te maken. Elk jaar zeg ik standaard, dat ik niks nodig heb. De kerstman kan het geld beter besteden aan onze kinderen. Dit jaar kom ik er niet onderuit en moet ik dus beloven dat aan het eind van de dag de gewenste lijst klaarligt. Zucht...ben ik dan zo'n spelbreker? Vooruit, laat ik eens gek doen en bij deze mijn lijstje samenstellen:

Lancome mascara Hypnose (geen waterproof hoor Kerstman)

Marie Claire tijdschrift van januari 2012

Een romantisch avondje eten met manlief in Matakana en misschien dan zelfs nog een filmpje pakken?

 iPod Nano Touch 16GB (Ja, ik weet het Santa, ver boven het budget, maar ik heb nog een gift voucher. Misschien wilt u deze gebruiken.)

Lekker luchtje. Kerstman,u mag zelf kiezen welke u het prettigst vindt ruiken, de Fleur of de White Roses. It's up to you!

quote of the day

The greatest glory in living lies not in never falling, but in rising every time we fall. 

(Nelson Mandela)

Kerstverhaal van vorig jaar

(dit onderstaande verhaal heb ik van mijn oude weblog geplukt, omdat ik deze zo leuk vind, dus bij deze:)

Vanavond sta ik aardbeien schoon te maken om te serveren als toetje. De geur van deze mooie, rode vrucht brengt mij iedere keer weer terug naar mijn vakanties vroeger bij mijn opa en oma in Egmond aan Zee. Voor mijn gevoel kregen we daar elke dag zo'n heerlijk wit tijgerboterhammetje met vers geplukte zoete aardbeien uit opa's eigen groentetuin. Aardbeien associeer ik ook met zomer. Warme zomers en dat gevoel klopt ook hier aan de andere kant van de wereld. De zomer is volop aan de gang down under en we kunnen er niet genoeg van krijgen. Opeens wordt mijn gevoel verstoord door een liedje dat uit onze stereo komt, Last Christmas van Wham. Het lievelingskerstnummer van mijn oudste zoon dit jaar, die tevens de repeatknop op de stereo ontdekt heeft. Ja George Michael, fijn dat je er weer bent. Kerst in Nieuw Zeeland, het is het gewoon net niet. Onze kerstboom staat er mooi bij in 2010, maar er is bij mij weinig Xmas feeling te vinden. Het begrip kerstinkopen doen, vind ik hier een totale aanfluiting. Het is niet koud en guur buiten, laat staan dat we een echt sneeuwvlokje of -klokje zien. Er is geen gezelligheid te vinden, want versierde winkelstraten heb ik hier nog niet kunnen traceren. Hier doe je je inkopen in een grote Mall waar je af en toe een kerstballetje of boompje tegenkomt. Ik heb het dan ook nog niet eens over familie, die met de kerstdagen bij elkaar komen, want dan zitten we gewoon ook niet echt lekker. Het is niet dat familie even over komt vliegen voor een gourmetsessie op eerste kerstavond. Nu ben ik nooit echt een kerstliefhebber geweest, maar sinds ik zelf kinderen heb, wil ik graag met manlief en spruiten kneuterig bij de kerstboom zitten, liedjes zingen en kadootjes uitpakken. Je kent het wel, dat idyllische plaatje uit vele kerstfilms. Al 5 jaar lang doe ik mijn uiterste best om er echt wat van te maken, maar elk jaar heb ik weer zo'n emotioneel moment en dan verlang ik zo naar dat grijze, koude Nederland. De tradities, om met mijn zusje en moeder kerstinkopen te doen in een Europese stad, Londen, Parijs of gewoon gezellig Amsterdam. Een kerstboompje kopen in Scheveningen bij de stranttenteigenaar, die in de winter bijklust als kerstboomverkoper op de hoek. Nog even een leuk kapsel halen bij mijn kapper op de Prinsenstraat, waar we met een glas wijn alvast het nieuwe jaar inluiden. De Albert Heijn een paar keer per dag binnenstormen, omdat ik voor de zoveelste keer een ingredient ben vergeten voor het nieuwe kerstmaaltijd experiment. Toch nog even op de valreep wat kerstballen scoren bij de Hema, aangezien zoonlief er een paar heeft laten vallen tijdens het optuigen van de boom. Heerlijke taferelen, die ik elk jaar in deze tijd zo erg mis. Ja liefie, zet jij Wham nog maar een keertje op. Doe je wel even zonnecreme op als je buiten gaat spelen? Nee schat, er komt geen sneeuw voor de kerstman hier en ik weet ook niet hoe hij dat doet met zijn slee en rendieren. Hij zal ons heus niet vergeten. Eet je ook nog even je aardbeien op, dan leest mama straks nog een gezellig kerstverhaal voor.

Kersttoetje

Ja ja,het mag. Sinterklaas is weer terug naar Spanje, dus dan storten we ons allemaal volledig op de Kerst. De stress kan beginnen. Bij deze alvast een leuk ideetje voor een toetje. Het is in Nederland natuurlijk geen aardbeienseizoen, maar is diepvries misschien een optie? Wel verse slagroom gebruiken!!

Little Miss Sunshine

Er zijn een paar films, waarbij ik zo moet lachen en dus merk dat mijn buikspieren gelukkig nog aanwezig zijn. Een daarvan is Little Miss Sunshine. Ik weet nog goed toen ik deze film de eerste keer zag, namelijk in het vliegtuig van Auckland via Singapore naar Amsterdam. Ik kon niet stoppen met lachen en de tranen biggelden over mijn wangen. Medepasagiers keken mij voortdurend aan alsof ik van een andere planeet kwam. Zoveel scenes, die zo herkenbaar zijn voor mij (bijv. wanneer de zijdeur van het VW busje uit de rail vliegt). De gehele cast is geweldig en de film sleepte twee Oscars binnen. Mocht je de film echt nog niet gezien hebben, doe het dan voor mij. Two thumps up!

Uggs

Ja ja, ik weet het. We kennen ze ondertussen allemaal. De boots, die de naam UGG Australia dragen. Al jaren lang mijn favoriete schoenen in de winter. De een vindt ze lelijk, de ander vindt het een passé mode hype. Lekker belangrijk. Ik kan echt niet zonder, omdat ze mij al jaren in de winter warme voeten geven. Mocht je ze nog niet in bezit hebben en willen aanschaffen, koop dan wel deze, want die lopen het prettigst, zorgen dat je geen zweetvoeten krijgt en gaan het langst mee. Ik spreek uit ervaring.

quote of the day

Een vriend is iemand die het lied in je hart kent en het voor je zingt als jij de tekst vergeten bent.

(David Coppola)

Heart is in the air!

Movie: Barney's version

Als Tom voor een aantal dagen weg is, huur ik standaard een stapel dvd's. Een daarvan, die ik wel de moeite waard vind om te melden, is Barney's version. Paul Giamatti (o.a. bekend van Sideways) speelt de personage van Barney Panofsky erg overtuigend, maar speelt hij niet altijd de rol van de eeuwige loser? Dustin Hoffman, die zijn vader speelt, is geweldig. Alleen voor zijn bijrol is het al de moeite waard om de film te zien.

Take a ride through the life and memories of Barney Panofsky, a hard-drinking, cigar-smoking, foulmouthed 65-year old hockey fanatic and television producer, as he reflects on his life's successes and (numerous) gaffes and failures as the final chapters of his own existence come sharply into focus. 

De vliegeraar

Soms lees je een boek, dat je diep raakt. Dit is er een, De vliegeraar (The Kite Runner) van de Afghaans-Amerikaanse schrijver Khaled Hosseini. Waarschijnlijk door velen van jullie al gelezen, maar toch wil ik het even onder jullie aandacht brengen. Dit boek zou verplicht op de literatuurlijst van de middelbare school moeten staan. Het bevat namelijk alle grote thema's van het leven: liefde, eer, schuld en verlossing.

De vliegeraar vertelt het verhaal over twee beste vrienden die samen opgroeien in het vredige Kabul, Afghanistan, tot een vreselijke gebeurtenis en het schuldgevoel dat daarmee gepaard gaat de vrienden voorgoed uit elkaar drijft.

PS. Hosseini's andere boek Duizend schitterende zonnen (Thousand splendid suns)  is ook een absolute Must-Read.

Zo begon het allemaal......

Onze eerste vaste plek in Nieuw Zeeland bijna zes jaar geleden, Wallis Street in Raglan. Een kaal huis en drie grote bagage tassen (met kleding, beetje speelgoed voor Storm en belangrijke papieren).Wat waren we blij. We gingen meteen op jacht naar meubels, bedden, bestek, borden, noem het maar op en langzamerhand werd het huis steeds voller en gezelliger met onze verzamelde inboedel. De eerste winter in Nieuw Zeeland in dit huis vond ik een compleet drama. Geen isolatie, niks. Koud, koud en nog eens koud. Net op het punt dat ik het echt welletjes vond en tegen Tom zei "Ik ben hier niet gekomen om kou te lijden", kregen we een waanzinnig aanbod om een splinternieuw huis te betrekken. Binnen een week waren we verhuisd naar stulp nummer twee met ondertussen iets meer dan drie tassen. Wordt vervolgd!

min bekkie

Ga ik lekker? Not really! Vandaag bij de huisarts geweest, die mijn vermoeden bevestigde. Een 'pittige' voorhoofdholteonsteking . Dusss....of ik wel per direct een antibiotica kuur wil nemen. Tuurlijk, hartstikke fijn! Verder moet ik nodig een spellingscontrole op deze blog gaan zetten (als dit mogelijk is), want wat gaat mijn Nederlands achteruit. Ik heb gewoon moeite om woorden goed te spellen. Beetje te gek voor woorden, I know. Schaam je Karen!

Duur leven?

Is Nieuw Zeeland een duur land? Deze vraag wordt mij vaak gesteld vanuit Nederland. Het is best een lastige vraag. Ik ben eerlijk gezegd niet meer echt op de hoogte van de Nederlandse prijzen om de vergelijking te maken, dus een eerlijk en duidelijk antwoord geven is best moeilijk. De laatste keer dat ik in Nederland was (2,5 jaar geleden) viel ik af en toe steil achterover van de Nederlandse prijzen. Een boodschappenmandje vol bij de Albert Heijn gaf mij elke keer het gevoel alsof ik in de maling werd genomen. Uit eten gaan vond ik echt absurd duur. De (verplichte) ziekteverzekeringskosten gaan mijn pet te boven en benzinekosten, laat maar even. Ik denk, dat ik toch tot de conclusie kom dat Nieuw Zeeland net iets goedkoper is, maarrrr....de salarissen zijn hier ook een stuk lager. De huizen zijn vrij prijzig en de benzinekosten hebben hier natuurlijk ook de hoge piek bereikt. Buitenlanders die hier wonen, klagen vaak, dat ze het land erg duur vinden en maken dan meteen de vergelijking met hun thuisland.Veel Nieuw Zeelanders emigreren voor een tijd naar het Midden Oosten of zelfs Australie om daar hun financiële slag te slaan. Ik vergeet nog een belangrijk 'weetje' te melden en dat betreft ziektekostenverzekering. Die gebruiken wij hier niet. Iedere permanente bewoner (resident) in Nieuw Zeeland heeft recht op hulp bij ziekte. Je betaalt een kleine bijdrage als je een huisarts wilt zien en medicijnen zijn ook zwaar gesubsidieerd. Kinderen tot zes jaar zijn overigens gratis. Je kunt je wel verzekeren om bijvoorbeeld lange wachtlijsten etc. te omzeilen, maarrr.....bij spoedeisende hulp word je meteen geholpen en er zijn geen kosten. Tja, maak de balans maar op. Wij doen het dus absoluut niet verkeerd hier en ik vind dat we een rijk leven hebben. We hebben een goed inkomen en daarmee onderhouden we een gezin van vijf. We hebben drie auto's voor de deur (waaronder een campertje). De kinderen gaan naar school/creche en we doen veel leuke dingen. We wonen waanzinnig mooi, maar sparen zit er even niet in. Hoe je het ook wendt of keert, zo'n leven dat we hier nu leiden, zouden we in Nederland (en dan doel ik even op Scheveningen) nooit kunnen realiseren op 1 inkomen. Dat is gewoon een feit. Mij hoor je dus niet klagen!

Sunday

Prachtige stranddag vandaag. Genoten. Allemaal een duik in de nog iets wat frisse zee genomen. Ik moet snel een nieuwe camera aanschaffen! Nu nagenieten met wat hapjes en een drankje in de late middagzon. Life is good!

Ruapuke Beach (Raglan)

Ongeveer 20 minuutjes rijden van Raglan over 'dirt road'  ligt daar in de verte Ruapuke beach. Een prachtig strandje, waar de golven de meeste dagen in mooie lijnen binnenkomen. Paradijs voor surfers. Een van onze fijne stekjes tijdens de jaren dat we in Raglan woonden. Tja en met onze auto op de voorgrond is deze foto nog steeds een favoriet kiekje van mij.

Mooi!

Deze commercial blijft prachtig. De muziek, de stad SF, de kleuren, de kikker, alles. Nog even een keertje genieten!

Isn't she gorgeous?

 Hallo kapper, doe mij effe een Sienna Miller kapseltje alsjeblieft!

Thursday

Allemaal weer redelijk hersteld van die afschuwelijke buikgriep. Ik was even vergeten hoe het voelde om negen maanden misselijk te zijn en boven de wc pot te hangen. Vanochtend is het weer compleet omgeslagen naar boze regenbuien. Op zich niet heel erg, want ik heb zojuist de groentetuin weer aangepakt en volgestopt met nieuwe plantjes. Verder zit ik te wikken en te wegen welke bladen ik nou toch ga benaderen met het verzoek voor een eigen column. Staat al hele tijd op mijn TO DO lijstje, maar elke keer durf ik die stap niet te nemen. Aan de andere kant, als ik het niet probeer, gebeurt er ook niets. Wat heb ik nou te verliezen? Ik heb gewoon een duwtje in mijn rug nodig (van een olifant). Verder zijn de laatste weken school in zicht, voordat de zomervakantie begint. Tom vertrekt maandag voor een week met zijn schoolkinderen in de bush (tramping) en dan die week daarop is hij klaar voor dit jaar. De vakantieplannen met wegenkaarten en brochures liggen al weken verspreid op tafel. Waar gaan we naar toe? Wordt het de East Cape en trekken we via Gisborne door naar het zuiden? Leuk en gezellig om er mee bezig te zijn. Dit is de eerste zomer in al die jaren (in Nieuw Zeeland), dat we geen bezoek uit Nederland krijgen. Tenzij iemand nog een verrassing voor ons in petto heeft? I'll keep you posted!

For Storm and all other wonderful kids who are just a bit different and often so misjudged by society.

Leuke trui Gwyneth!

Yes, please! Gave trui, die ik vanochtend ergens van een website plukte. Geen idee welk label het heeft. Ook niet echt handig voor mij, aangezien de zomer volop begonnen is. Verder is de trui misschien net iets te wit met twee kleine draken om mij heen, dus kom ik tot de conclusie dat het geen Karen trui is. Desalniettemin vind ik het een schatje. Kerstman, hoort U mij?

knotje

Yep, zo draag ik mijn haar het liefst. Gewoon in een zelfgedraaide knot. Makkelijk en handig. Misschien een voordeel van lang haar en geen model kapsel hebben?

quote of the day

Een van de vele vormen van eenzaamheid is een herinnering hebben en er niet over kunnen praten.

(Brigitte Bardot) 

Sisterhood

flax weaving

Als je in Nieuw Zeeland woont, behoor je ook een flax weaving cursus te doen. Zo dat deed ik. Een paar jaar geleden in Raglan. De cursus duurde 2 dagen, waarbij ik o.a. mijn eerste Kete (tasje) maakte. De bladeren zijn afkomstig van de native flax plant. Enige voorbereidingen zijn vereist en denk niet, dat je zo even wat bladeren van de plant kunt trekken. That's not done! Er zijn allemaal regeltjes en rituelen. Naast het feit dat je iets moois maakt van de natuur, werkt weaving ook nog erg rustgevend en inspirerend. En dat zegt wat voor iemand met twee linkerhanden.

Manusje van alles

Ja schat, mama komt eraan. Ik moet eerst Rif even een schone luier geven. Zo hier een glas melk en een boterham, mama komt zo bij je zitten Mikki. Nee Storm, dat gaat echt niet vandaag. Je bent nog steeds niet fit liefie. Je kunt niet zo naar Alana (oppasmeisje van Storm). Ik weet dat je verdrietig bent, maar je hebt gisteravond de hele avond overgegeven. Je ziet nog steeds een beetje pips. Nee dat gaat toch niet? Je kunt niet bij Alana ziek op de bank liggen. Daar betaalt mama Alana toch niet voor? Ik bel haar wel om van de week iets af te spreken. Ja ja, dan mag je zeker in hun zwembad zwemmen. Dat heeft ze toch beloofd? Die belofte staat gewoon. Tom, ik kom eraan. Wacht even Storm. Papa heeft me nodig. Wat is er Tommie? Oh okay, nou schat dan heb jij het ook te pakken hoor. Zo begon het bij mij ook. Blijf nou maar in bed liggen, ik red me heus wel. Ja, ik ben zelf ook nog niet fit, maar iemand moet die kids helpen toch? Verdomde belly bug. Mikki, eet nou even je broodje op schat. Dan kun je van tafel. Ja Storm, ik heb Alana ondertussen gebeld. Ze komt je donderdag na school ophalen en ik heb voor zondagmiddag ook afgesproken. Dubbel feest. Wat zeg je? Rif stinkt? Alweer? Jemig, ik heb hem net verschoond. Oh arme Cruz, heb jij nog geen eten gehad? Nou zeg, je hebt een slecht baasje. Dat ik jou nou zomaar vergeet. Wat zeg je Storm? De telefoon gaat? Jaaah, laat maar even gaan hoor, ik kan me niet in tienen delen. Als het dringend is, bellen ze wel terug.

zuinig en bleek bekkie

Ik lig al 2 dagen plat met een nare buikvirus, dus even stil vanaf deze kant. Tot snel!

Leuke ochtend?

Mogen mijn kindervrije dagen er iets gezelliger uitzien alsjeblieft? Gewoon dat als ik mijn twee kleintjes aflever bij de creche dat ze niet beiden hun longen uit hun lijf krijsen als mama weggaat. Dat ik niet een enorme plensbui over mij heen krijg als ik met de hond op het strand wandel? Dat ik vervolgens (doorweekt) bij de fysiotherapeut te horen krijg, dat mijn holle rug na de laatste zwangerschap nog aardig wat oefening vereist, voordat ik van mijn rugpijn afkom? Dat de medicijnen voor Storm altijd een issue zijn, eerst bij de huisarts, die ze moet uitschrijven en dan vervolgens bij de apotheek, aangezien de dosis zo hoog is? Dat als ik thuis kom er al een halve dag op zit en dat ik nog niet eens een lekker bakkie heb kunnen nuttigen met een tijdschrift of boek erbij? Dat wanneer ik een foto van mijn Albert Heijn pepernoten wil maken voor mijn blog, mijn camera het dan toch eindelijk begeeft? Of vraag ik gewoon net iets teveel?

Paar uurtjes later:
Ondertussen schijnt de zon. Twee blije kindjes zie ik, als ik ze ophaal van de creche. "They were doing fine as soon as you left Karen". Dit is Oscar materiaal, mijn kleine acteur en actrice. Eens kijken of ik een theaterschool in de buurt kan vinden. Altijd leuk om over een paar jaar met hun als genomineerden bij de Oscar uitreiking te zitten.

leuke & hippe webshop

Stress en dus geen tijd om leuke Sinterklaas of Kerst kadootjes te kopen? 9straatjesonline webshop in Amsterdam heeft voor een ieder iets leuks en het wordt ook nog eens leuk ingepakt. Gewoon ff checken:

9straatjesonline.com

quote of the day

Waarschijnlijk is de echte reden waarom mijn vrouw en ik kinderen hebben gekregen dezelfde als die van Napoleon om Rusland binnen te vallen: het leek zo'n goed idee.

(Bill Cosby)

Mijn vriend de Sint

Ja ja, ik ben op de hoogte hoor. Sinterklaas en zijn pieterbazen zijn weer in Nederland. De foto's van de drie A-prinsesjes in Scheveningen met Sint heb ik online gezien en ook op Facebook vliegen de foto's van de aankomst van goedheiligman me om de oren. Sinterklaastijd associeer ik altijd met gezelligheid en veel snoepgoed. Ik ben gek op marsepein en in deze periode eet ik mij er altijd misselijk aan, want wat is de Sint toch gul voor die lieve Karen. Sinterklaas staat voor mij ook voor jeugdsentiment. Die lieve meneer met die lange witte baard was jarenlang mijn allerbeste vriend. Zijn schimmel beloonde ik jaar in jaar uit trouw met heel veel wortels en hooi. Ik zong uit volle borst de mooiste Sinterklaasliedjes, wanneer ik mijn schoentje bij de grote open haard zette en mijn motto luidde: hoe harder ik zing, hoe beter hij mij kan horen. De spanning kon ik dan vervolgens bijna niet aan als ik naar bed moest. Ik probeerde de hele nacht wakker te blijven om te horen of de schimmel op ons dak liep. De volgende ochtend rende ik dan als een speer naar mijn schoen toe en beweerde iedere keer tijdens het ontbijt dat ik het paard en de piet zeker gehoord had die nacht. Zo gingen er jaren voorbij, totdat er op een dag een telefoontje voor mijn moeder kwam. Het was mijn meester, die het dringende verzoek had, om de bijna 10-jarige Karen alsjeblieft te vertellen dat Sinterklaas niet bestond. Mijn meester vond het namelijk hartverscheurend, dat ik (samen met een ander jongetje) het bestaan van de Sint in de klas verdedigde. Hij was bang dat we gepest zouden worden. Dus mijn moeder besloot mij op een avond in een serieus gesprek te vertellen dat die lieve Sint niet bestond. Ik weet dat moment nog als de dag van gisteren. Mijn wereld stortte compleet in. Tranen met tuiten en zoveel ongeloof. "Vraag het dan maar aan je grote broer" zei ze wanhopig en dat deed ik. Mijn broer kon mijn verdriet niet aanzien en vertelde dat mama een fabeltje had verteld. "Natuurlijk bestaat Sinterklaas!". Hoe verwarrend kan een kinderleven zijn? Ik besloot toen om dat jaar voor de laatste keer heilig in mijn baard vriend te geloven. Nu wordt Sinterklaas niet in Nieuw Zeeland gevierd, maar elk jaar probeer ik toch een klein beetje de Sint in dit gezin te betrekken. Zo zetten de kinderen een keer hun schoen en de sinterklaasliedjes worden in deze tijd veel gedraaid. Vanochtend vraagt mijn oudste zoon hoe het toch mogelijk is dat Sinterklaas de verlanglijstjes van de kerstman in huis ophaalt. Ik antwoord meteen gevat dat alle deuren hier nooit op slot gaan en dat hij zo even naar binnen kan lopen. Hij knikt bevestigend. Ik zie zijn grote, trouwe ogen met die lange wimpers en ik denk, geloof jij nog maar lekker in Sinterklaas en Santa Claus. Je moeder begrijpt je als geen ander!

slow down, my friends

Fearless

Ik dacht, ik plaats af en toe een foto op mijn blog van onze (bijna zes) jaren in Nieuw Zeeland. Een foto met een bijzonder verhaal. Deze foto is paar jaar geleden genomen op de Skytower in Auckland. Zonder angst ligt zoon Storm op een glasplaat naar beneden te kijken. Een foto, die precies symboliseert hoe Storm in het leven staat. Fearless!

quote of the day

Als we iets in het kind willen veranderen, moeten we het eerst onderzoeken en kijken of het niet iets is wat beter in onszelf kan worden veranderd.

(Jung)

warme voeten

 

Ziet dit er niet verleidelijk warm uit voor de komende wintermaanden in Nederland? Ruby Brown heeft haar eigen schoenenlijn met daarnaast ook gebreide sokken en pantoffels. Ik vind niet alles leuk van haar collectie, maar deze pantoffels stelen absoluut de show.

www.rubybrown.nl

rainy days

Regenachtige dagen hier op dit moment met aardig wat windstoten. Maakt eigenlijk niet uit in welke weersomstandigheden we verkeren. Het blijft mooi op deze berg.

sunnies

Tja...kerst is in aantocht en aangezien ik eigenlijk nooit weet wat ik de kerstman kan vragen, ben ik er dit jaar voor de verandering vroeg bij. Een nieuwe zonnebril (sunnies in Nieuw Zeeland genoemd)! Mijn bril is ondertussen ruim 5 jaar oud en ik draag hem dagelijks. Dat hij nog heel is, is een wonder. Mijn kinderen weten altijd op onverklaarbare wijzes mijn bril te pakken. Tips voor een leuke, hippe bril zijn van harte welkom.

quote of the day

It is impossible to live without failing at something, unless you live so cautiously that you might has well not have lived at all, in which case you have failed by default.

(J.K. Rowling) 

Doe mij ff Starbucks!

 
Mijn allereerste Starbucks ervaring weet ik nog goed. Dit was tijdens mijn eerste wereldreis in 1996/1997. Daar nuttigde ik mijn Latte bij Starbucks in Manhattan Beach (LA) op dat gezellige hoekje. Ik was zo gefascineerd door de coffee to go cultuur daar. Al die mooie en snelle mensen, die met zo'n beker voorbij liepen. Ondertussen zou ik al aardig wat aandelen in dit bedrijf kunnen hebben. De een vindt de koffie te waterig, de ander vindt het een celebrity hype. Prima allemaal, maar ik vind het gewoon een goeie bak koffie en daarbij is service with a smile gegarandeerd!

Jonathan Jeremiah

Album A Solitary Man: Verrassend en een beetje a la jaren zeventig muziek.In ieder geval mijn tip voor deze week. Thanks Frank voor het pakketje met muziek. De titel van dit nummer slaat natuurlijk niet op jou.....knipoog ;-)

http://jonathanjeremiah.com/

Mangawhai Heads