Mangawhai Heads Estuary

Eindelijk een nieuwe camera sinds vanmiddag. Jemig, het werd tijd. Meteen een indruk van onze namiddag bij de Estuary.

My Things-To-Do list:

Natuurlijk staan de bootjes van De Waterkant in het Westbroekpark op mijn lijst van dingen die ik graag zou willen doen van de zomer. Gezellig met Storm. Waarom denk ik dat we dan alleen niet droog aan de kant komen samen?

Flirten!

Flirten. Iets wat we eigenlijk allemaal wel eens doen toch? Getrouwd, niet getrouwd, relatie of geen relatie, het maakt niet uit, zolang het maar onschuldig is. Flirten krikt af en toe flink je ego op, daar kun je gewoon niet omheen. Nu moet ik eerlijk bekennen, dat mijn flirtfrequentie in Nieuw Zeeland op een laag pitje staat. Niet dat ik juist in Nederland helemaal los ga hoor. De 'goodlooking' guys zijn nou niet echt voor het oprapen hier en ook voor de mannen (ik geef dit meteen toe) zijn de mooie vrouwen ver te zoeken. Nu komt het. Ik loop afgelopen zaterdagochtend met mijn twee oudste kinderen in het dorp om wat boodschappen te doen. Het is een zonnige zomerdag, dus ik heb mijn nieuwe aanwinst uit Nederland aan, namelijk een hip, leuk, kort  rokje. Dit is verantwoord toegestaan, want deze mama begint weer in shape te raken. Opeens valt mijn oog op een leuke surfdude, ik schat hem midden twintig, die ons tegemoet loopt en mij met zijn felle, blauwe ogen indringend aankijkt. Ik denk jij bent wel heel leuk! Onderweg rijdend naar huis keren mijn gedachtes terug naar Mr. Blue Eyes. Ik vraag mij af wat zo'n jonge gozer denkt als iemand zoals ik voorbij loop. Ik kan veel scenario's bedenken.

Hallo daar, waauw!! Waar komt zij opeens vandaan? Oh wacht even, zijn die twee kinderen van haar? Zo, die was er vroeg bij om moeder te worden. Waarom heeft Nieuw Zeeland niet meer van dit soort meisjes rondlopen? Je pikt ze er zo uit. Ik wed dat ze uit Europa komt. Die meiden hebben stijl, daar kunnen ze hier nog wat van leren. Lekker ding, hoop je hier nog vaker te zien.

Of 

Kijk haar nou. Echt zo'n vrouw, die nog een beetje in de belangstelling wilt staan. Hmm...twee kinderen, ik schat dus dat ze richting de veertig gaat. Zo'n Europese, dat zie je meteen. Ik pik die wijven er zo uit. Het zou je vriendin maar wezen. Krijg je meteen twee van die apen erbij. No, thank you!

Je begrijpt wel welk scenario mij het meest aanspreekt.

Famous Trees

And the Oscar goes to....

 

Morgen worden voor de 84ste keer de Academy Awards uitgereikt in het zonnige Los Angeles. Als filmliefhebber ben ik elk jaar weer geinteresseerd welke film, acteur en actrice dat felbegeerde Oscarbeeldje wint. Bij deze de belangrijkste 3 categorieen op een rijtje:

Best Picture:	The Artist, The Descendants, Extremely Loud & Incredibly Close, The Help, Hugo, Midnight in Paris, Moneyball, The Tree of Life, War Horse
Actor in a Leading Role:	Demián Bichir, George Clooney, Jean Dujardin, Gary Oldman, Brad Pitt
Actress in a Leading Role:	Glenn Close, Viola Davis, Rooney Mara, Meryl Streep, Michelle Williams

Voor meer informatie:

http://oscar.go.com/ 

Ik en mijn obsessie met dit soort (naar mijn idee gave) haarkapsels...

Six Feet Under

Six feet under is een Amerikaanse serie die draait om een familie van begrafenisondernemers. Deze zeer zwarte comedy, die tevens een aantal awards heeft gewonnen, heeft tot nu toe mijn aandacht kunnen trekken. Vandaar dat ik de serie even wil noemen. Six Feet Under zal niet bij iedereen een succes zijn, want je moet wel in zijn voor zeer donkere humor. It's up to you.

Tassenverslaving

Vorige week nam ik afscheid van mijn tas, die jarenlang trouw meeging naar winkels, markten en andere gelegenheden. Ooit gekocht op een van mijn favoriete Franse marktjes. Ik kon hem niet langer gebruiken, omdat hij van ellende uit mekaar viel. Nooit gedacht dat ik gisteren in Auckland langs een rek met Franse tassen rijd en die ook nog eens goed geprijsd zijn. De verkoopster zegt trots dat ze uit Frankrijk komen. Pfff....dat hoef je mij niet te vertellen mevrouw. Ik ben hier de francofiel, de kenner en ik weet als geen ander dat deze tassen inderdaad uit Zuid Europa komen. Blij als een kind loop ik 5 minuten later met mijn nieuwe tas aan mijn schouder de winkel uit. Nieuw Zeeland, je blijft mij verbazen.

Dear Rose,

Ik krijg net een telefoontje van Tom. Hij zit bij de arts, die hem zojuist heeft verteld dat zijn teen en voet gebroken zijn. De komende zes weken moet hij veel rust nemen en loopt vanaf nu met zo'n leuke brace om zijn voet. Dit n.a.v. een val over een masker tijdens een softbalwedstrijd. Een ongeval zit in een klein hoekje. Hij vertelt me trouwens bloedserieus, dat hij vergeten is te vragen aan de dokter of hij de komende weken wel mag surfen. Dus dat gaat hij nog even doen. Tuurlijk schatje, zes weken rust betekent dat het geen kwaad kan om af en toe wat golven te pakken. Vraag meteen of je brace waterproof is. Je kunt je, denk ik, (ook als vriendin van een surfaddict) een beetje voorstellen hoe het humeur van manlief de komende weken zal zijn. Tja ... en wist je dan al dat mijn oma van bijna negentig vorige week haar heup breekt na een val over een bijzettafeltje in haar huis? Ze is ondertussen geopereerd en weer thuis en krijgt extra hulp en verzorging. Om onze familie ellende nog wat extra jeu te geven, begint mijn dappere moeder gisteren met haar eerste chemobehandeling. Kortom, mijn lieve familie gaat lekker. Dat ik dit nu schrijf met op de achtergrond het harde gekletter op ons dek en dak, veroorzaakt door de zoveelste tropische regenbui, werkt ook niet echt mee. Maar Rose, je kent me, mij maak je niet gek. We gooien onze neus in de wind en gaan verder. Jij al bezig om je koffers in te pakken voor jullie zon-zee-surf-strand trip? Keep up the good spirit en tot snel. x

My Things-To-Do list:

 

(foto: de Parade met Storm in 2007)

De Parade komt weer naar Scheveningen van 6 t/m 15 juli. Ja ja, dan sta ik natuurlijk met Mikki en Storm (en al hun vriendjes en vriendinnetjes) in de rij om poffertjes te bakken. Dusss...bij deze op mijn verlanglijst van Things-To-Do.

Voor meer informatie:

http://www.deparade.nl/

Anouk, you (still) rock!!

Paar maanden geleden werd dit nummer speciaal voor mij gedraaid door een vriend in Wellington. Vervolgens zegt laatst een andere vriend in Nederland "Ga ff zitten en luister naar dit nummer". Verrast, want ik hoor weer hetzelfde nummer van Anouk. Grappig dat ondertussen mijn vrienden mijn smaak van muziek wel weten...... Enfin, jullie kennen het lekkere nummer vast wel, maar ik wil het toch even laten horen.

Quote of the day

We follow our dreams
We’ll never stop
We follow our hopes
And we'll never give up

(Twarres)

My Things-To-Do list:

Als je ruim van tevoren je vakantie (en ticket) boekt, dan begint eigenlijk meteen de grote voorpret. Maanden de tijd om te bedenken, wat ik toch graag straks in Nederland zou willen doen. Nou bij deze de aftrap van mijn wishlist voor de Nederlandse zomer van 2012. Er zullen nog veel things-to-do's op mijn lijst (en dus op mijn blog) de komende weken geplaatst worden....

Met mijn vriendinnetje naar een Opera concert in het Amsterdams Concertgebouw. Staat al jaren op onze gezamenlijke verlanglijst (en gaat dan nu eindelijk gebeuren). YES!

Vakantiegevoel

Vanochtend eet ik mijn muesli met yoghurt buiten op het dek. Het zonnetje schijnt en ik hoor de krekels tjirpen. Dat geluid, ik kan er niet genoeg van krijgen. Ik associeer krekels met vakantie, want zo tjirpen de krekels o.a. in Zuid Frankrijk, waar ik heel wat zomers van mijn leven heb doorgebracht. Ineens denk ik ook aan de zomers in Scheveningen. Daar zijn weliswaar geen krekelgeluiden te horen, maar ook in Scheveningen zat ik zomers vaak in de ochtend buiten mijn ontbijt te nuttigen. In het hofje, waar we destijds woonden, hadden we zo'n houten bistro tafeltje met klapstoeltjes voor ons huis. Tom, Storm en ik zaten dan als enige buiten te genieten van onze verse croissantjes of waldkornbrood, die we zojuist met de fiets bij de bakker op de Gentsestraat hadden gehaald. Het waren dan niet de krekeltjes, die ons in de zomerochtend toespraken, maar de bekende geluiden van meeuwen en het getingel en geschuur van tram 8 in de verte. Gek genoeg, allemaal vertrouwde geluiden die bij mij het vakantiegevoel opwekken. Het maakt dus eigenlijk voor mij niet uit waar ik woon om het fijne gevoel te krijgen. Zal dat dan (hoe cliché het ook weer klinkt) te maken hebben met hoe je je van binnenuit voelt? Happy hier, happy daar? Ik herinner me dat ik vaak zei "In Scheveningen heb ik altijd vakantiegevoel, wat een rijkdom". Nu aan de andere kant van de wereld zeg ik precies hetzelfde bij de plek waar we nu wonen. Nou Kaat, dan doe je het toch niet verkeerd in je leven!

Oranges and sunshine

Oranges and Sunshine vertelt het waargebeurde verhaal van Margaret Humphreys, een maatschappelijk werkster uit Nottingham, die een van de grootste maatschappelijke schandalen uit de recente geschiedenis onthulde: de georganiseerde deportatie van kinderen uit het Verenigd Koninkrijk naar Australie. Bijna helemaal in haar eentje, tegen alle waarschijnlijkheid in en met gevaar voor eigen leven, heeft Margaret duizenden families opnieuw samengebracht, de autoriteiten aan de kaak gesteld en een buitengewone gerechtelijke dwaling wereldwijd onder de aandacht gebracht. 

Naast het schrijnende verhaal en het prachtige acteerwerk laat deze film ook nog stukken van Ozzie's geweldige outback zien. Natuurlijk ontbreekt de oude Landcruiser ook niet in deze film, waardoor mijn hartje toch even sneller gaat kloppen. Zien dus!!

Aarde aan Karen!

Wie zijn verstand niet gebruikt, moet zijn portemonnee gebruiken. Een spreuk, die natuurlijk niet klopt, maar ik heb hem zelf vanochtend ter plekke bedacht en aangezien ik altijd verkeerd zit met spreekwoorden en spreuken, kan deze er wel bij. Ik ben een dromer. Ik ben een chaoot. Ik ben moeder van 3 kinderen. Ik ben echtgenote van een man, die een drukke baan heeft. Ik ben baasje van een trouwe viervoeter, die elke ochtend met de meest zielige ogen mij aankijkt of ik haar alsjeblieft wil laten rennen op het strand. En ja ...ik ben gewoon Karen, die af en toe niet helemaal op deze planeet leeft en een beetje zweeft in haar eigen wereldje. Dit heeft soms vervelende consequenties, dat blijkt vanochtend wel weer. De ochtend verloopt een beetje anders dan anders, want Tom heeft vandaag een surftrip met aansluitend een duiktrip voor zijn leerlingen georganiseerd. Hij moet vroeg weg en dat betekent dat ik alle kinderen naar school en creche breng. Geen probleem, want dit gebeurt regelmatig. Storm en Mikki zijn in de vroege uurtjes bezig om een lichtspektakel voor te bereiden en vragen na het ontbijt of ik met Rif als publiek naar hun donkere voorstelling wil kijken. "Okay jongens, eventjes dan, want we moeten zo echt de auto in". De show is erg leuk, maar loopt een beetje uit. Gelukkig red ik het om Storm deze ochtend een keer op tijd op school af te zetten. Vervolgens moet ik tanken, want ik heb mijn landcruiser Jack aardig leeg gereden. Het is druk bij de pomp en mijn gedachten dwalen af. Zo, eerst zometeen de kleintjes afzetten, dan wandelen en zwemmen met Cruz en dan even tijd nemen om in het cafe de nieuwste tijdschriften door te spitten om inspiratie op te doen voor mijn werk. Dan neem ik zo'n lekker vers taartje, want mezelf verwennen mag op zijn tijd..... NEEEEEE, Kaat, wat doe je nou? Geen benzine in Jack, hij drinkt diesel! Ik land met beide voeten flink op aarde. Dat dit nu ook mij weer moet gebeuren. HELLUP!! Anyone? Gelukkig zit er een garage achter het pompstation en vriendelijk vraag ik de automonteur of hij de benzine uit mijn wagen kan halen. Het is een pittig klusje, I know, maar de monteur kan de operatie regelen. Ik voel de bui al hangen. Kassa!! Ondertussen breng ik toch een beetje aangeslagen de kinderen lopend naar de creche en bedenk ik dat deze ochtend weer (zoals zo vaak) anders verloopt dan ik zou willen. Bij terugkomst blijkt de monteur een goede dag te hebben. Bij het zien van mijn rekening komt mijn altijd grote glimlach weer een beetje terug. "Kom Cruz, naar het strand nu en laat dat taartje vandaag maar even zitten".

special tree for a special person

Ons divi divi boompje op Aruba. Weet je nog?

Hilbert, je moet doorrije!!!

Ik kan het niet laten om dit moment van onze Hilbert van der Duin uit Friesland uit 1981 te plaatsen. Vooral het commentaar is de moeite waard om het nog een keertje te zien. Arme Hilbert...

foto met verhaal

Ons verhaal ging verder. Nadat we ons eerste huis in Raglan hadden verlaten, trokken we in een prachtig nieuw huis met 4 slaapkamers en 2 badkamers. Het huis midden in het dorpje van Raglan was een complete omslag en elke dag weer was het genieten met al die luxe om ons heen. Onze inboedel werd steeds groter en we waren ondertussen trotse eigenaren van een wasmachine, een bankstel en bedden Het slapen op de grond was voorbij. Tja en toen kwam die ene dag in augustus 2006. Een memorabel moment, omdat we die dag belangrijke post van de immigratiedienst ontvingen. Onze residency in Nieuw Zeeland was gelukt. Vanaf nu konden we officieel werken en wonen in dit land. Alle stress en knokken voor dit papiertje was niet voor niks geweest. Wat waren we blij. To be continued.

Ontspannen dagje

Zo'n prachtige stranddag vandaag. Het is weekend, dus familie de Haan is er klaar voor. Tijd voor gezellige ontspanning at the beach. Na het ontbijt worden de tassen ingepakt, de kinderen ingesmeerd met factor 30, surfboard en boogieboard ingeladen, de hond mee, water voor de hond mee. Oh.. ik vergeet bijna de lunch in mekaar te flansen. Flessen water mee. Okay jongens, we kunnen gaan. Oeps, wacht even allemaal....mama kan haar zonnebril niet vinden. Na een zoekactie van 10 minuten vind ik mijn zonnebril in de leuke nieuwe rugtas van mijn dochter, die sinds kort alles daarin verzameld wat ze leuk vindt. Mijn lieve kleine ekster. Mama zit eindelijk in de auto en zegt uit volle borst: "GAAAAAAN!! Zo schat, nu eerst even een bakkie onderweg halen hoor, ik ben toe aan een kop koffie". Onze kinderen zijn altijd erg blij als ze met hun voetjes het zand op het strand betreden. De strandspullen worden uitgestald en de een gilt nog harder dan de ander van blijdschap. Nee, het strand verveelt nooit. Ik kijk om mij heen naar andere ouders met kinderen en vraag mij af waarom wij altijd zo luidruchtig en zo aanwezig zijn. Papa pakt zijn surfboard en vraagt nogmaals of ik me red met de kinderen. Moedig zeg ik: "Tuurlijk schat, ga lekker surfen, wij vermaken ons wel zonder papa ha ha ha..." . Storm rent mee om ook de zee in te duiken en ik wil hem in de gaten houden, want de golven zijn best hoog vandaag. Mikki besluit het bos te verkennen en luistert niet als ik haar verzoek om terug te komen naar de handdoeken. Zoef, weg is ze. Rif denkt ondertussen dat het leuk is om hond Cruz te volgen en voor ik het weet, ben ik drie kinderen kwijt. Dat gaat lekker. Iedereen is blij, behalve mama. Zij loopt als een gestresste kip haar kroost te zoeken. Om mij heen zie ik andere families ontspannen op het strand liggen en ik denk bij mezelf, waarom is het bij ons toch altijd net even anders. Uiteindelijk heb ik mijn roedel weer bij mekaar en kan ik rustig ademhalen. "Morgen weer naar het strand hoor mama. We vinden het zo gezellig hier" hoor ik ze zeggen. Opeens verlang ik even naar die kinderloze tijd. De tijd dat ik met een fijn boek of tijdschrift heerlijk alleen op het strand lag te relaxen.

Full Moon

Mijn oudste zoon is altijd erg gevoelig als het volle maan is. Dan is hij echt een aantal dagen anders. Volle maan in Nieuw Zeeland is magisch, keer op keer weer en ik kan dit natuurlijk nooit echt goed vastleggen met een camera. Deze foto is gisteren gemaakt op het strand bij ons door een local. Ik wil dit kiekje met jullie delen.

Win Win

Je zou bijna denken, dat ik het behoorlijk te pakken heb van acteur Paul Giamatti. Na Barney's version kom ik nu met deze aanrader, waarbij mijn vriend Paul opnieuw een rol vertolkt als een behoorlijke sul. Deze comedy blijft je aandacht trekken en de acteerprestaties zijn weer geweldig. Chapeau!

Mike Flaherty (Giamatti) is attorney and part-time wrestling coach who schemes to keep his practice from going under by acting as the legal caretaker of an elderly client. Mike thinks he has discovered the perfect loophole to keep his practice in business. But his brilliant plan hits an unexpected hitch when his client's troubled grandson shows up looking for a place to stay.

Doet u mij een Ray Ban alstublieft!

Deze bril, de Ray Ban Carribean, zag ik op het vliegveld in Singapore en ik was meteen verkocht. De prijs liegt er niet om, dus hij komt op mijn lijstje van wannahaves!!

Feelin' good

Laat we zeggen, het is een graadje of 28. Strak blauwe lucht. Fijn allemaal. Het wordt nog leuker. Vandaag alleen in Auckland geweest op jacht naar nieuwe zomerschoenen. Uitverkoop, dus proberen mijn slag te slaan. Yes. Ik heb mijn slag geslagen voor de zomerschoen van 2012. Ten eerste lijk ik 15 cm langer (altijd leuk) en ten tweede lopen ze erg lekker. Okay en ten derde, ze waren goed afgeprijsd. Beautiful Wednesday!

BB

Zomer vs Winter

Twee prachtige foto's (gemaakt op dezelfde dag), die het grote contrast van twee seizoenen laat zien. De foto met dolfijnen is genomen bij ons strandje in Mangawhai Heads. De andere foto is kleine Noor Verhulst uit Zeeland, die trots poseert met grote Nijn.

Onverwachts bezoek

Vanochtend krijg ik onverwachts bezoek aan onze deur. Een oudere man met een grote aktetas staat bezweet en lichtelijk buiten adem te roepen en verrast kijk ik hem aan. Geen auto te bekennen, waarop ik vraag of hij helemaal naar boven is komen lopen. Je moet je voorstellen, dat wij een behoorlijk lange en steile oprit hebben, die zeker op het heetst van de dag in de zomer een aardige uitdaging is. De man vertelt, dat hij inderdaad naar boven is komen lopen met de hoop iemand op deze berg te vinden. Ik kan de vriendelijke man nog niet helemaal plaatsen, totdat ik een exemplaar van de bijbel uit zijn tas tevoorschijn zie komen. Ik ben niet religieus, maar ik vind het altijd bewonderswaardig hoe de Getuigen van Jehovah hun missie in weer en wind proberen te volbrengen. Zijn oog valt op mijn dochter en vraagt of Mikki het misschien leuk vindt om een kinderbijbeltje te hebben. Het zal Mikki's interesse niet echt wekken vermoed ik, maar ik vertel dat ik een zoon van acht heb, die de laatste tijd erg met het geloof  bezig is. Storm krijgt elke week op school een uurtje godsdienst en de verhalen in de bijbel hebben Storm vanaf dag 1 al gefascineerd. "Mamaah, weet je dat Jesus op het water kan lopen? Hoe cool is dat!" Een klein half uurtje later vertrekt de man en ben ik een kinderbijbel rijker. Ineens denk ik aan mijn broer, die een keer de deur opendeed, toen de zoveelste Jehovah Getuige aanbelde. De aardige meneer vertelde dat hij God kwam brengen. Lomp, maar zeker gevat zei mijn broer: "Zet hem maar in de schuur naast al die anderen". In ieder geval heb ik er vandaag weer een vriend bij. Ik weet zeker, dat hij het de moeite waard vindt om die flinke steile berg van ons nog een keertje te beklimmen. Amen.

Tip van de dag

Deeg voor de gewone zandkoekjes is zo gemaakt. Nu kun je deze koekjes wat opvrolijken door het een vorm te geven of te bewerken met een stempelafdruk. Koop wat grappige houten stempels, druk ze in het deeg en je hebt koekjes om door een ringetje te halen. Succes!

Deeg zandkoekjes:
100 gram basterdsuiker
200 gram bloem
150 gram boter
3 gram zout

Oven ca. 160 graden

Baktijd 20 tot 25 minuten

De basterdsuiker even zeven en alle bestanddelen in een kom doen. Boter in stukjes snijden en kneden tot het een grote compacte bol wordt. Knutselen maar!

Mikki Moon label

Zo af en toe meld ik in mijn blog dat ik bezig ben met het opzetten van mijn eigen zaakje, bedrijfje of hoe je het ook wilt noemen. Hier een kleine ontknoping, namelijk mijn eerste echte label, die mijn creaties gaan dragen en waar ik erg blij mee ben. De naam Mikki Moon gedrukt in een echt parelmoer rond labeltje van 12 mm. Wordt vervolgd!