Zo begon het allemaal......

Onze eerste vaste plek in Nieuw Zeeland bijna zes jaar geleden, Wallis Street in Raglan. Een kaal huis en drie grote bagage tassen (met kleding, beetje speelgoed voor Storm en belangrijke papieren).Wat waren we blij. We gingen meteen op jacht naar meubels, bedden, bestek, borden, noem het maar op en langzamerhand werd het huis steeds voller en gezelliger met onze verzamelde inboedel. De eerste winter in Nieuw Zeeland in dit huis vond ik een compleet drama. Geen isolatie, niks. Koud, koud en nog eens koud. Net op het punt dat ik het echt welletjes vond en tegen Tom zei "Ik ben hier niet gekomen om kou te lijden", kregen we een waanzinnig aanbod om een splinternieuw huis te betrekken. Binnen een week waren we verhuisd naar stulp nummer twee met ondertussen iets meer dan drie tassen. Wordt vervolgd!

min bekkie

Ga ik lekker? Not really! Vandaag bij de huisarts geweest, die mijn vermoeden bevestigde. Een 'pittige' voorhoofdholteonsteking . Dusss....of ik wel per direct een antibiotica kuur wil nemen. Tuurlijk, hartstikke fijn! Verder moet ik nodig een spellingscontrole op deze blog gaan zetten (als dit mogelijk is), want wat gaat mijn Nederlands achteruit. Ik heb gewoon moeite om woorden goed te spellen. Beetje te gek voor woorden, I know. Schaam je Karen!

Duur leven?

Is Nieuw Zeeland een duur land? Deze vraag wordt mij vaak gesteld vanuit Nederland. Het is best een lastige vraag. Ik ben eerlijk gezegd niet meer echt op de hoogte van de Nederlandse prijzen om de vergelijking te maken, dus een eerlijk en duidelijk antwoord geven is best moeilijk. De laatste keer dat ik in Nederland was (2,5 jaar geleden) viel ik af en toe steil achterover van de Nederlandse prijzen. Een boodschappenmandje vol bij de Albert Heijn gaf mij elke keer het gevoel alsof ik in de maling werd genomen. Uit eten gaan vond ik echt absurd duur. De (verplichte) ziekteverzekeringskosten gaan mijn pet te boven en benzinekosten, laat maar even. Ik denk, dat ik toch tot de conclusie kom dat Nieuw Zeeland net iets goedkoper is, maarrrr....de salarissen zijn hier ook een stuk lager. De huizen zijn vrij prijzig en de benzinekosten hebben hier natuurlijk ook de hoge piek bereikt. Buitenlanders die hier wonen, klagen vaak, dat ze het land erg duur vinden en maken dan meteen de vergelijking met hun thuisland.Veel Nieuw Zeelanders emigreren voor een tijd naar het Midden Oosten of zelfs Australie om daar hun financiële slag te slaan. Ik vergeet nog een belangrijk 'weetje' te melden en dat betreft ziektekostenverzekering. Die gebruiken wij hier niet. Iedere permanente bewoner (resident) in Nieuw Zeeland heeft recht op hulp bij ziekte. Je betaalt een kleine bijdrage als je een huisarts wilt zien en medicijnen zijn ook zwaar gesubsidieerd. Kinderen tot zes jaar zijn overigens gratis. Je kunt je wel verzekeren om bijvoorbeeld lange wachtlijsten etc. te omzeilen, maarrr.....bij spoedeisende hulp word je meteen geholpen en er zijn geen kosten. Tja, maak de balans maar op. Wij doen het dus absoluut niet verkeerd hier en ik vind dat we een rijk leven hebben. We hebben een goed inkomen en daarmee onderhouden we een gezin van vijf. We hebben drie auto's voor de deur (waaronder een campertje). De kinderen gaan naar school/creche en we doen veel leuke dingen. We wonen waanzinnig mooi, maar sparen zit er even niet in. Hoe je het ook wendt of keert, zo'n leven dat we hier nu leiden, zouden we in Nederland (en dan doel ik even op Scheveningen) nooit kunnen realiseren op 1 inkomen. Dat is gewoon een feit. Mij hoor je dus niet klagen!

Sunday

Prachtige stranddag vandaag. Genoten. Allemaal een duik in de nog iets wat frisse zee genomen. Ik moet snel een nieuwe camera aanschaffen! Nu nagenieten met wat hapjes en een drankje in de late middagzon. Life is good!

Ruapuke Beach (Raglan)

Ongeveer 20 minuutjes rijden van Raglan over 'dirt road'  ligt daar in de verte Ruapuke beach. Een prachtig strandje, waar de golven de meeste dagen in mooie lijnen binnenkomen. Paradijs voor surfers. Een van onze fijne stekjes tijdens de jaren dat we in Raglan woonden. Tja en met onze auto op de voorgrond is deze foto nog steeds een favoriet kiekje van mij.

Mooi!

Deze commercial blijft prachtig. De muziek, de stad SF, de kleuren, de kikker, alles. Nog even een keertje genieten!

Isn't she gorgeous?

 Hallo kapper, doe mij effe een Sienna Miller kapseltje alsjeblieft!

Thursday

Allemaal weer redelijk hersteld van die afschuwelijke buikgriep. Ik was even vergeten hoe het voelde om negen maanden misselijk te zijn en boven de wc pot te hangen. Vanochtend is het weer compleet omgeslagen naar boze regenbuien. Op zich niet heel erg, want ik heb zojuist de groentetuin weer aangepakt en volgestopt met nieuwe plantjes. Verder zit ik te wikken en te wegen welke bladen ik nou toch ga benaderen met het verzoek voor een eigen column. Staat al hele tijd op mijn TO DO lijstje, maar elke keer durf ik die stap niet te nemen. Aan de andere kant, als ik het niet probeer, gebeurt er ook niets. Wat heb ik nou te verliezen? Ik heb gewoon een duwtje in mijn rug nodig (van een olifant). Verder zijn de laatste weken school in zicht, voordat de zomervakantie begint. Tom vertrekt maandag voor een week met zijn schoolkinderen in de bush (tramping) en dan die week daarop is hij klaar voor dit jaar. De vakantieplannen met wegenkaarten en brochures liggen al weken verspreid op tafel. Waar gaan we naar toe? Wordt het de East Cape en trekken we via Gisborne door naar het zuiden? Leuk en gezellig om er mee bezig te zijn. Dit is de eerste zomer in al die jaren (in Nieuw Zeeland), dat we geen bezoek uit Nederland krijgen. Tenzij iemand nog een verrassing voor ons in petto heeft? I'll keep you posted!

For Storm and all other wonderful kids who are just a bit different and often so misjudged by society.

Leuke trui Gwyneth!

Yes, please! Gave trui, die ik vanochtend ergens van een website plukte. Geen idee welk label het heeft. Ook niet echt handig voor mij, aangezien de zomer volop begonnen is. Verder is de trui misschien net iets te wit met twee kleine draken om mij heen, dus kom ik tot de conclusie dat het geen Karen trui is. Desalniettemin vind ik het een schatje. Kerstman, hoort U mij?

knotje

Yep, zo draag ik mijn haar het liefst. Gewoon in een zelfgedraaide knot. Makkelijk en handig. Misschien een voordeel van lang haar en geen model kapsel hebben?

quote of the day

Een van de vele vormen van eenzaamheid is een herinnering hebben en er niet over kunnen praten.

(Brigitte Bardot) 

Sisterhood

flax weaving

Als je in Nieuw Zeeland woont, behoor je ook een flax weaving cursus te doen. Zo dat deed ik. Een paar jaar geleden in Raglan. De cursus duurde 2 dagen, waarbij ik o.a. mijn eerste Kete (tasje) maakte. De bladeren zijn afkomstig van de native flax plant. Enige voorbereidingen zijn vereist en denk niet, dat je zo even wat bladeren van de plant kunt trekken. That's not done! Er zijn allemaal regeltjes en rituelen. Naast het feit dat je iets moois maakt van de natuur, werkt weaving ook nog erg rustgevend en inspirerend. En dat zegt wat voor iemand met twee linkerhanden.

Manusje van alles

Ja schat, mama komt eraan. Ik moet eerst Rif even een schone luier geven. Zo hier een glas melk en een boterham, mama komt zo bij je zitten Mikki. Nee Storm, dat gaat echt niet vandaag. Je bent nog steeds niet fit liefie. Je kunt niet zo naar Alana (oppasmeisje van Storm). Ik weet dat je verdrietig bent, maar je hebt gisteravond de hele avond overgegeven. Je ziet nog steeds een beetje pips. Nee dat gaat toch niet? Je kunt niet bij Alana ziek op de bank liggen. Daar betaalt mama Alana toch niet voor? Ik bel haar wel om van de week iets af te spreken. Ja ja, dan mag je zeker in hun zwembad zwemmen. Dat heeft ze toch beloofd? Die belofte staat gewoon. Tom, ik kom eraan. Wacht even Storm. Papa heeft me nodig. Wat is er Tommie? Oh okay, nou schat dan heb jij het ook te pakken hoor. Zo begon het bij mij ook. Blijf nou maar in bed liggen, ik red me heus wel. Ja, ik ben zelf ook nog niet fit, maar iemand moet die kids helpen toch? Verdomde belly bug. Mikki, eet nou even je broodje op schat. Dan kun je van tafel. Ja Storm, ik heb Alana ondertussen gebeld. Ze komt je donderdag na school ophalen en ik heb voor zondagmiddag ook afgesproken. Dubbel feest. Wat zeg je? Rif stinkt? Alweer? Jemig, ik heb hem net verschoond. Oh arme Cruz, heb jij nog geen eten gehad? Nou zeg, je hebt een slecht baasje. Dat ik jou nou zomaar vergeet. Wat zeg je Storm? De telefoon gaat? Jaaah, laat maar even gaan hoor, ik kan me niet in tienen delen. Als het dringend is, bellen ze wel terug.

zuinig en bleek bekkie

Ik lig al 2 dagen plat met een nare buikvirus, dus even stil vanaf deze kant. Tot snel!

Leuke ochtend?

Mogen mijn kindervrije dagen er iets gezelliger uitzien alsjeblieft? Gewoon dat als ik mijn twee kleintjes aflever bij de creche dat ze niet beiden hun longen uit hun lijf krijsen als mama weggaat. Dat ik niet een enorme plensbui over mij heen krijg als ik met de hond op het strand wandel? Dat ik vervolgens (doorweekt) bij de fysiotherapeut te horen krijg, dat mijn holle rug na de laatste zwangerschap nog aardig wat oefening vereist, voordat ik van mijn rugpijn afkom? Dat de medicijnen voor Storm altijd een issue zijn, eerst bij de huisarts, die ze moet uitschrijven en dan vervolgens bij de apotheek, aangezien de dosis zo hoog is? Dat als ik thuis kom er al een halve dag op zit en dat ik nog niet eens een lekker bakkie heb kunnen nuttigen met een tijdschrift of boek erbij? Dat wanneer ik een foto van mijn Albert Heijn pepernoten wil maken voor mijn blog, mijn camera het dan toch eindelijk begeeft? Of vraag ik gewoon net iets teveel?

Paar uurtjes later:
Ondertussen schijnt de zon. Twee blije kindjes zie ik, als ik ze ophaal van de creche. "They were doing fine as soon as you left Karen". Dit is Oscar materiaal, mijn kleine acteur en actrice. Eens kijken of ik een theaterschool in de buurt kan vinden. Altijd leuk om over een paar jaar met hun als genomineerden bij de Oscar uitreiking te zitten.

leuke & hippe webshop

Stress en dus geen tijd om leuke Sinterklaas of Kerst kadootjes te kopen? 9straatjesonline webshop in Amsterdam heeft voor een ieder iets leuks en het wordt ook nog eens leuk ingepakt. Gewoon ff checken:

9straatjesonline.com

quote of the day

Waarschijnlijk is de echte reden waarom mijn vrouw en ik kinderen hebben gekregen dezelfde als die van Napoleon om Rusland binnen te vallen: het leek zo'n goed idee.

(Bill Cosby)

Mijn vriend de Sint

Ja ja, ik ben op de hoogte hoor. Sinterklaas en zijn pieterbazen zijn weer in Nederland. De foto's van de drie A-prinsesjes in Scheveningen met Sint heb ik online gezien en ook op Facebook vliegen de foto's van de aankomst van goedheiligman me om de oren. Sinterklaastijd associeer ik altijd met gezelligheid en veel snoepgoed. Ik ben gek op marsepein en in deze periode eet ik mij er altijd misselijk aan, want wat is de Sint toch gul voor die lieve Karen. Sinterklaas staat voor mij ook voor jeugdsentiment. Die lieve meneer met die lange witte baard was jarenlang mijn allerbeste vriend. Zijn schimmel beloonde ik jaar in jaar uit trouw met heel veel wortels en hooi. Ik zong uit volle borst de mooiste Sinterklaasliedjes, wanneer ik mijn schoentje bij de grote open haard zette en mijn motto luidde: hoe harder ik zing, hoe beter hij mij kan horen. De spanning kon ik dan vervolgens bijna niet aan als ik naar bed moest. Ik probeerde de hele nacht wakker te blijven om te horen of de schimmel op ons dak liep. De volgende ochtend rende ik dan als een speer naar mijn schoen toe en beweerde iedere keer tijdens het ontbijt dat ik het paard en de piet zeker gehoord had die nacht. Zo gingen er jaren voorbij, totdat er op een dag een telefoontje voor mijn moeder kwam. Het was mijn meester, die het dringende verzoek had, om de bijna 10-jarige Karen alsjeblieft te vertellen dat Sinterklaas niet bestond. Mijn meester vond het namelijk hartverscheurend, dat ik (samen met een ander jongetje) het bestaan van de Sint in de klas verdedigde. Hij was bang dat we gepest zouden worden. Dus mijn moeder besloot mij op een avond in een serieus gesprek te vertellen dat die lieve Sint niet bestond. Ik weet dat moment nog als de dag van gisteren. Mijn wereld stortte compleet in. Tranen met tuiten en zoveel ongeloof. "Vraag het dan maar aan je grote broer" zei ze wanhopig en dat deed ik. Mijn broer kon mijn verdriet niet aanzien en vertelde dat mama een fabeltje had verteld. "Natuurlijk bestaat Sinterklaas!". Hoe verwarrend kan een kinderleven zijn? Ik besloot toen om dat jaar voor de laatste keer heilig in mijn baard vriend te geloven. Nu wordt Sinterklaas niet in Nieuw Zeeland gevierd, maar elk jaar probeer ik toch een klein beetje de Sint in dit gezin te betrekken. Zo zetten de kinderen een keer hun schoen en de sinterklaasliedjes worden in deze tijd veel gedraaid. Vanochtend vraagt mijn oudste zoon hoe het toch mogelijk is dat Sinterklaas de verlanglijstjes van de kerstman in huis ophaalt. Ik antwoord meteen gevat dat alle deuren hier nooit op slot gaan en dat hij zo even naar binnen kan lopen. Hij knikt bevestigend. Ik zie zijn grote, trouwe ogen met die lange wimpers en ik denk, geloof jij nog maar lekker in Sinterklaas en Santa Claus. Je moeder begrijpt je als geen ander!

slow down, my friends

Fearless

Ik dacht, ik plaats af en toe een foto op mijn blog van onze (bijna zes) jaren in Nieuw Zeeland. Een foto met een bijzonder verhaal. Deze foto is paar jaar geleden genomen op de Skytower in Auckland. Zonder angst ligt zoon Storm op een glasplaat naar beneden te kijken. Een foto, die precies symboliseert hoe Storm in het leven staat. Fearless!

quote of the day

Als we iets in het kind willen veranderen, moeten we het eerst onderzoeken en kijken of het niet iets is wat beter in onszelf kan worden veranderd.

(Jung)

warme voeten

 

Ziet dit er niet verleidelijk warm uit voor de komende wintermaanden in Nederland? Ruby Brown heeft haar eigen schoenenlijn met daarnaast ook gebreide sokken en pantoffels. Ik vind niet alles leuk van haar collectie, maar deze pantoffels stelen absoluut de show.

www.rubybrown.nl

rainy days

Regenachtige dagen hier op dit moment met aardig wat windstoten. Maakt eigenlijk niet uit in welke weersomstandigheden we verkeren. Het blijft mooi op deze berg.

sunnies

Tja...kerst is in aantocht en aangezien ik eigenlijk nooit weet wat ik de kerstman kan vragen, ben ik er dit jaar voor de verandering vroeg bij. Een nieuwe zonnebril (sunnies in Nieuw Zeeland genoemd)! Mijn bril is ondertussen ruim 5 jaar oud en ik draag hem dagelijks. Dat hij nog heel is, is een wonder. Mijn kinderen weten altijd op onverklaarbare wijzes mijn bril te pakken. Tips voor een leuke, hippe bril zijn van harte welkom.

quote of the day

It is impossible to live without failing at something, unless you live so cautiously that you might has well not have lived at all, in which case you have failed by default.

(J.K. Rowling) 

Doe mij ff Starbucks!

 
Mijn allereerste Starbucks ervaring weet ik nog goed. Dit was tijdens mijn eerste wereldreis in 1996/1997. Daar nuttigde ik mijn Latte bij Starbucks in Manhattan Beach (LA) op dat gezellige hoekje. Ik was zo gefascineerd door de coffee to go cultuur daar. Al die mooie en snelle mensen, die met zo'n beker voorbij liepen. Ondertussen zou ik al aardig wat aandelen in dit bedrijf kunnen hebben. De een vindt de koffie te waterig, de ander vindt het een celebrity hype. Prima allemaal, maar ik vind het gewoon een goeie bak koffie en daarbij is service with a smile gegarandeerd!

Jonathan Jeremiah

Album A Solitary Man: Verrassend en een beetje a la jaren zeventig muziek.In ieder geval mijn tip voor deze week. Thanks Frank voor het pakketje met muziek. De titel van dit nummer slaat natuurlijk niet op jou.....knipoog ;-)

http://jonathanjeremiah.com/

Mangawhai Heads

nieuwe dag

Kijk, daar knapt een mens van op. Lieve berichtjes van vrienden na het lezen van mijn heimwee verhaal. Dank. Dan begint de dag ook lekker, want vanaf vandaag gaan Mikki en Rif 3 dagen naar de creche. Na het wegbrengen van de kids zet ik de muziek hard aan en rijd ik in mijn fijne Landcruiser naar het strand. Niemand! Helemaal niemand. Ik parkeer de auto bij zee en wandel met mijn viervoeter maatje Cruz ruim een uur over het witte zand. Heerlijk. Vervolgens rijd ik naar mijn favoriete cafe en daar nuttig ik een grote flat white op terras in het zonnetje. Wat is het stil. Mijn ogen hoeven niet overal heen te dwalen om te kijken of een kind van mij in het fonteintje springt of een ander kind zich verslikt in kleine stenen. Ik geniet. Dag heimwee.

Zoiets heet heimwee toch?

Het leven in het buitenland heeft heel veel mooie kanten. Absoluut. Ik voel me rijk, gelukkig en heel tevreden. Het neemt niet weg, dat er periodes zijn, dat je verlangt naar je roots. Je vrienden, familie, de gewoontes waar je zoveel jaren aan gewend was. De moeilijke momenten zijn, volgens mij, te omschrijven als heimwee. Een begrip, dat ik eigenlijk nooit echt kende, totdat we de stap hadden gemaakt naar de andere kant van de wereld. Tja..that's part of the deal! Heimwee gevoelens zijn net als golven. Lange periodes kabbel je lekker door het leven en dan komen er opeens grote, heftige pieken en dan voel je je even treurig en verdrietig. De laatste twee dagen zit ik in zo'n piek, of beter gezegd dal. Mijn zus is net bevallen van een babytje. Zulke momenten wil je voelen, vasthouden en meemaken van dichtbij. Mijn dochter wordt deze week 3 jaar oud. Dit wil ik juist delen met de mensen waarvan ik hou en die zitten (naast mijn eigen gezin hier) aan andere kant van de wereld. Mijn beste vriendin wordt 40 jaar en geeft een groot feest. Ik wil daar zo graag bij zijn. Ik wil haar verrassen. In gedachte pluk ik veertig wilde bloemen en droom dat ik daarmee als kado voor haar deur sta. Surprise!  Misschien dat heimwee gevoel t.z.t. wat draaglijker wordt? Gelukkig is deze week bijna voorbij. Op naar een nieuwe, vrolijke dag! Ben er weer klaar voor.

Ballonnen voor Mikki, Maaike en natuurlijk kleine Toby Bing. Wat een mooie dag!

Wie van zijn herinneringen geniet, leeft twee keer!
(een van mijn favoriete spreuken)

Ik kijk naar een foto, die in ons huis hangt. De zwart/wit foto is gemaakt in Parijs. Jaren geleden, toen zelfs Storm nog niet geboren was. Tom (met lang haar) fietst en op de achtergrond schittert Arc de Triomphe. Op zich niet zo'n bijzonder kiekje. Voor mij betekent deze foto heel veel. Ten eerste heeft deze foto (als een van de weinige) de grote waterschade, tijdens de boottocht hier naar toe, overleefd. Ten tweede heb ik deze foto zelf ontwikkeld en afgedrukt in een doka. Ten derde was het zo'n stedentrip, die helemaal perfect was. Je hebt wel eens zo'n weekend, dat alles gewoon helemaal top is. Al jaren had ik romantisch Parijs op mijn verlanglijstje staan. Helaas dacht mijn (destijds nog) vriendje er anders over. 'In Parijs zijn geen golven'. Een opmerking van een surfverslaafde, die ik regelmatig te horen kreeg. Maar zoals met zoveel dingen, Tom ging overstag en we vertrokken naar de stad van de liefde. Het was herfst, we hadden prachtig weer en die ene oude fiets, die we hadden meegenomen, was een briljant idee. Zo fietste Tom met mij achterop in 3 dagen heel Parijs door. Geloof me, fietsen door Parijs is geweldig. Naast het feit dat je heel veel bekijks hebt, fiets je langs plekken, waar je normaal niet zo snel komt. Die niet toeristische bezienswaardigheden, die juist vaak nog veel leuker zijn. Antiek marktje hier, gezellig cafeetje daar, leuk winkeltje hier, mooi parkje daar. De tweede avond stond natuurlijk in teken van een boottocht (in de late avonduren) over de Seine. Heel cliché, maarrrr... toen Tom onverwachts op het dek uit zijn rugzak een fles wijn en 2 glazen toverde, was ik verkocht. Vanaf dat moment heeft Parijs een bijzonder plekje bij mij. En koester ik deze bijzondere ingelijste foto. Paris, je t'aime!

quote of the day

I'm going to sound a little weird here, but I like to spend a lot of time on my own in the woods. I don't exactly sneak off in the middle of the night, but I like to be in a place where no one can reach me by phone or e-mail.

(Joaquin Phoenix)

Society

Gisteravond had ik een dierbare vriend uit Nederland aan de telefoon en we hadden het o.a. over muziek. Nummers die je zo enorm kunnen raken. Ons favoriet is Stef Bos. Al jaren lang. We hebben ook een ander gezamenlijke favoriet en dat is Eddie Vedder (Pearl Jam). Dan doel ik met name op de soundtrack van de film Into the Wild. Zijn teksten zijn goed en pakkend. Zijn stem is waanzinnig. En eentje trekt elke keer weer een hoop emoties bij ons los. Society!