Daffodil Day

31 augustus, de dag dat het Daffodil Day is in Nieuw Zeeland. De narcis, die vandaag door veel Nieuw Zeelanders gedragen wordt om bekendheid en steun te bieden aan de Cancer Society. Een jaarlijks terugkerende gebeurtenis, waarbij de narcis (een van de eerste opkomende lentebloem) hoop symboliseert. Op scholen kunnen de leerlingen tegen een kleine donatie hun schooluniformen thuis laten en mogen ze zelf bepalen wat ze aan doen.

Wij gaan hier in huis allemaal snotterend en kuchend het weekend tegemoet. Hopelijk morgen allemaal hersteld om ons weekendje weg gezellig door te brengen in een luxe hotel, dat we spontaan geboekt hebben. Ik heb er in ieder geval zin in. Fijn weekend allemaal!

Ieder zijn ding

Drie kinderen en drie compleet verschillende karakters. Ja, dit is mogelijk. Ik moet mijn hersens flink laten kraken om een irritante eigenschap van mijn oudste zoon op jonge leeftijd te vinden. Eerlijk gezegd kan ik er zo snel niet eentje bedenken. Er zullen er genoeg geweest zijn, maar door het grote leeftijdsverschil tussen hem en zijn zusje en broertje schud ik ze niet zo uit mijn mouw. Daarentegen kan ik er zo een paar van mijn jongste twee noemen, die dagelijks flink de irritatiegrens bereiken. Mijn dochter vindt het al een tijdje leuk om prachtige tekeningen op muren in huis te maken. Van zonnetjes tot Cobra-achtige taferelen, dat grote poetsdrang bij haar moeder opwekt. Ik ben de uitvinders van Jif schoonmaakmiddel eeuwig dankbaar. Sinds kort heeft mijn jongste telg ook een hobby, waar ik totaal geen ervaring mee heb. Alles en dan bedoel ik ALLES moet in de wc gestopt worden. Zakdoeken, knuffels, kleren, complete wc rollen, verzin het maar. Deze kleine tiran propt zijn verzameling van spullen met een grote glimlach in die verleidelijke pot met water (waarvan er twee binnen handbereik zijn). Wanneer gisteren mijn trouwe UGGS het moeten ontgelden, ben ik er helemaal klaar mee. Tijd voor een plan de campagne. Opeens realiseer ik mij dat onze oudste (en meest aanwezige) Storm nooit in de verleiding is geweest tot deze zeer vervelende en vermoeiende acties. Hm.....ik denk dat ik hem vandaag eens een heel lief kaartje ga sturen.

Neil Armstrong

Brigitte Bardot

Update Mikki Moon

Het is vrijdagochtend. Zojuist twee uur lang met mijn webdesigner uit Sydney aan de lijn (oftewel online) gezeten. Wat is Skype toch een geweldige uitvinding. Om op afstand met elkaar te communiceren en te werken. Ik blijf het nog steeds magisch vinden. Op zo'n ochtend kunnen we zoveel werk verzetten. Enfin, de fundatie voor Mikki Moon website is gelegd en het gaat fantastisch worden. Het is mijn kindje waar ik zoveel energie van krijg (en ik heb al drie kindjes), dus je kunt je voorstellen hoe ik soms sta te stuiteren. De deadlines komen dichterbij en ik gebruik elk vrij momentje voor de opbouw van mijn kleine imperium. Ik neem nog even een vers bakkie en dan ga ik verder. Jullie alvast een zonnig weekend toegewenst.

An ordinary Thursday afternoon

Treehouse restaurant

Kleine 45 minuten van Auckland bevindt zich dit unieke Treehouse restaurant gelegen in the Redwoods. Lijkt mij fantastisch om daar op een warme, zwoele zomeravond met Tom op hoogte in het bos te eten.

Storm, the human tornado

Lieve schat, kijk mama nog eventjes aan. Zul je goed eten en goed luisteren? En let je op dat je ook goed je tanden poetst? Je kunt ons altijd bellen, dat weet je wel. En je weet ook dat mama heel veel van je houdt. Ja okay, ik zal gaan. Heel veel plezier. Ik spreek je snel. Dag liefie. Daar gaat mijn oudste zoon. Met een grote tas en rugzak volgt hij samen met zijn groepsgenootjes de begeleiders, die hun de slaapplekken voor de komende weken laten zien. Vandaag is de dag dat mijn oudste zoon van negen jaar oud vijf weken lang naar Health Camp gaat. Je leest het goed, vijf volle weken. Healthcamp is een organisatie, die kinderen met allerlei soorten achtergronden en (gedrags)problemen een programma laat volgen om samen met hun ouders te werken aan een goede gezondheid en ontwikkeling van het kind. Mijn zoon Storm heeft ADHD (attention deficit hyperactivity disorder). Oftewel Altijd Druk Heel Druk. Oftewel vaak door de maatschappij gezien als vervelende, drukke, oostindisch dove kinderen. De diagnose van Storm is ongeveer 4 jaar geleden vastgesteld, maar nog steeds heb ik moeite met het benoemen van mijn zoon's afwijking. Ja het is een afwijking of zoals de artsen zeggen, een handicap. Laten we zeggen dat het begrip ADHD aardig ingeburgerd is tegenwoordig en dat heel veel drukke kinderen deze stempel krijgen. Of het terecht is of niet, daar kan ik niet over oordelen, maar het heeft in mijn ogen een hele negatieve en vervelende associatie. Na een lange weg van alternatieve geneeswijze en diverse dieetprogramma's besloten we uiteindelijk medicatie te gaan proberen. De welbekende Ritalin pil dat noch een leerpil noch een wonderpil is. De medicijnen, die Storm dagelijks slikt, helpt hem beter te focussen, zodat hij met name op school zijn werkjes kan doen. Als moeder wist ik vanaf de geboorte al dat dit mannetje anders was dan anderen. Hij heet tenslotte niet voor niets Storm. Hij is onze human tornado, die overal en bij iedereen een indruk achterlaat. Ik kan ondertussen een boek schrijven over dit ontwapenende, oprechte, mooie, gevoelige en zeer uitbundige kereltje. Mooie en verdrietige anekdotes, pijnlijke diepe dalen, maar ook fijne, bijzondere pieken. Eenzame momenten als ouder door onbegrip of onwetendheid in de maatschappij. Het is een vreemd gevoel dat ik moeilijk kan beschrijven nu hij voor het eerst in zijn leven ergens logeert langer dan een paar dagen zonder een van ons. Ik voel me leeg, verdrietig en dubbel. Maar dan denk ik weer aan vanmiddag. Ik zie zijn stralende ogen en zijn grote glimlach. Mama ga nou maar. Ik ben okay. Ik red mij prima hier. Hij kijkt mij aan, slaat zijn armpjes om mij heen en geeft mij een dikke kus. Bye bye nou, tot snel! En weg is die.

Movie: Shame

Laat ik zeggen dat deze film nog een tijdje blijft hangen. Vanaf het begin word je als kijker meegesleurd in het pijnlijke en ellendige bestaan van de hoofdpersoon. De succesvolle yup Brandon (Michael Fassbender) kan maar aan één ding denken. Zijn hele New Yorkse leven lijkt te draaien om seks. Het heeft niets te maken met genot, het is iets dwangmatigs geworden. Hij laat prostituees langskomen en pikt willekeurige vrouwen op in clubs, maar als er liefde of gevoel bij komt kijken, lukt het niet meer. Dat obsessieve leven weet hij nog redelijk overeind te houden, maar het begint te wankelen als zijn zus Sissy (sterk spel van Carey Mulligan) opeens op de stoep staat. Het hoogstaande acteerwerk van beide hoofdrolspelers maakt dit dramaspel toch zeker de moeite waard om te zien.

Lente in aantocht!

De knoppen komen uit in stuiken en planten. Je ruikt de lente!

Heartbroken (by Hooverphonic)

Tijd van babies, tijd van scheidingen.

Een aantal jaren geleden zei een vriendinnetje tegen mij "Ja Kaar, dit is de fase waarin iedereen babies krijgt. Straks komt de fase dat we praten over echtscheidingen". Op dat moment vond ik dat een loze opmerking en ik dacht nou nou dat zal wel meevallen in onze vriendenkring. Misschien een naïeve gedachte, maar helaas kreeg deze vriendin gelijk. Het is een pijnlijke constatering, want in deze fase van mijn leven gaan goede vrienden in relaties uit elkaar. Het maakt het nog verdrietiger als er kinderen bij betrokken zijn, wat in de meeste gevallen zo is. In sommige situaties zijn het slopende taferelen, waarbij je hoopt dat ze toch in goede harmonie verder kunnen leven. Simpelweg om de reden dat het leed voor kinderen achterwege blijft. Vaak blijkt dit niet te kunnen en dat is verschrikkelijk. Geforceerde afspraken die gemaakt worden waar niemand blij van wordt. Nu zijn Tom en ik beide een product van gescheiden ouders en in beide gezinnen waren er de moeizame ontwikkelingen. Natuurlijk heeft dat ons getekend, maar wij zijn ook het levende bewijs dat wij (als kinderen van gescheiden ouders) in staat zijn een mooi en liefdevol gezin te hebben en te onderhouden. Juist dit laatste geef ik dan maar als troost mee aan mijn dierbare vrienden, die worstelen met het verdriet dat zij hun kinderen aandoen. Tenslotte zijn wij ook goed terecht gekomen. Sterk en dapper.

De douche

Wat een luxe om overdag weer achter een laptop mijn dagelijkse beslommeringen op te schrijven. Zeker als je ver weg woont van de bewoonde wereld, is het fijn om verbinding te hebben met de buitenwereld d.m.v. een computer. Een andere luxe die ik vanochtend opmerkte, is onze douche. Tja op zich niet echt een onderwerp waar je hartje sneller van gaat kloppen, maar ik realiseerde mij, dat onze douche, bestaande uit een zeer grote douchekop en een zeer aangename straal, de allerfijnste is die ik mij kan heugen in dit 40-jarige leven. Natuurlijk maakt het regenwater waar wij ons dagelijks mee wassen de luxe compleet. Echt, er bestaat geen fijner water dan regenwater. Door de jaren heen heb ik al heel wat douches op deze aardbol versleten. Fijne, minder fijne, irritante, romantische douchemomenten, die dan zo opeens even in mijn gedachte de revue passeren. Zo was er de douchebak met een zielig gordijntje in de keuken van de beneden bewoners in mijn eerste studentenhuis in Benoordenhout. Je begrijpt de tenenkrommende combinatie van een medebewoner, die voor de zoveelste keer iets had laten aanbranden en ik die daar aansluitend een warme douche nam voor het slapen gaan. Of dat zielige straaltje ellende op de etage van de Van Boetzelaerlaan. Er kwam zo weinig water uit, dat ik standaard mijn haar onder de gewone kraan moest wassen. Voor die etage (op stand) betaalde ik destijds (kleine 15 jaar geleden) 1100 gulden. Dat ik vanaf toen altijd mijn nieuwe woonruimtes eerste testte met het aanzetten van de douche lijkt mij duidelijk. Maar....mijn ultieme douchemoment is toch wel de buitendouche in Arnhemland Australie, waar ik s'avonds onder de volle sterrenhemel en omringd door brandende kaarsjes mijn huid schrobte met als publiek een grote, felgroene kikker die met zijn opvallende ogen het hele spektakel rustig op een afstandje aanschouwde. Geweldig!
Nu zal ik verder niet meer opscheppen over onze douche op deze berg, maar het is bijna een tripje naar de andere kant van de wereld waard.

Cruz, die blij is dat haar hardloop/wandel baasje weer veilig thuis is. Zo'n typisch NZ foto, die onze dagelijkse ochtendritueeltjes aangeeft. Vers van de pers.

Tip: Hotel Weber - Amsterdam

Altijd leuk, een nachtje logeren in Amsterdam. Zo dat deed ik een aantal weken geleden, samen met mijn vriendin. Drie jaar geleden sliep ik voor het eerst in dit leuke designhotel aan de Marnixstraat met de naam Hotel Weber. Naast het feit dat het op loopafstand van leuke restaurantjes en straatjes is en vastzit van het bekende cafe Weber, is het hotel schoon en stijlvol ingericht. Voorzien van jawel...Rituals doucheproducten. De Nespresso koffieapparaat maakt het ontbijt met warme croissantjes in de ochtend helemaal af. Absolute aanrader voor degenen die even de Amsterdamse air willen opsnuiven. 
PS Mocht je een nachtje boeken, doe Willem, de hotelmanager, de groeten van mij.

Voor meer informatie: www.hotelweber.nl

Finally!

Eindelijk!!! Per vandaag. Het is er. Een nieuwe laptop. Geen excuus meer om niet te kunnen schrijven. En terwijl ik dit schrijf, trekt de hemel open hier op onze berg en komt de zon tevoorschijn. Hallo zonneschijn, waar ben je geweest. Ik heb je nodig. Voor een gezellig humeur en inspiratie. Ik ga weer knallen. Ik ben er klaar voor. Voor jullie een fijne zondag toegewenst en houd mijn blog in de gaten.
x

Veertig enzo ...

De dagen vliegen voorbij en toch gebeurt er weinig spectaculairs. Althans? De eerste week na terugkomst werd ik geveld door een zeer vervelende en pijnlijke nierinfectie. Hoe kwam ik hier aan en hoe kwam ik er zo snel mogelijk van af. Nu 1,5 week later ben ik redelijk opgeknapt, maar mijn lijf heeft toch een aardige dreun gehad. Dat ik dan vorige week ook nog de veertig heb bereikt, had ik toch iets bruisender in gedachte qua viering. Desaltnietemin voelt dit getal als een mijlpaal in mijn leven en zoals mijn vriedin het zo mooi schreef; Kaat, je bent in de bloei van je leven. Jij bent als een vlinder die steeds mooier door 't leven fladdert. Juist deze woorden waren een prachtig geschenk en meer heb ik eigenlijk niet nodig. Tja en dat ik dan ook nog een klein beetje worstel met de post vakantie dip mag van mij die lente hier snel gaan beginnen, want ,really, wat zonnestralen op een mensenlijf doet toch echt wonderen.

Without you (by Eddie Vedder)

Mooi met de ukulele en prachtige tekst.

Bagage stress

Van de week stuurt een vriendin een foto toe. Op de foto staat haar bagage en die van haar twee zoontjes. Klaar voor de vliegvakantie naar Italie. Ik staar naar de foto en ben er door gefascineerd. De hoeveelheid bagage (zo weinig) en de strakke organisatie (geen plastic tasje te zien). Ok, ik moet toegeven dat deze vriendin altijd strak en goed gepland op vakantie gaat. Dat herinner ik mij nog van onze gezamenlijke vakanties. Toch kruipt er stiekem bij mij, al kijkende naar de foto, een jaloers gevoel naar boven. Waarom kan ik nou werkelijk nooit strak georganiseerd op reis gaan? Ik hoef alleen maar naar mijn terugreis naar Nieuw Zeeland van een week geleden te kijken. Drie zeer zware reistassen, drie rugzakken, een handtas en een grote plastic tas moet ik zonder extra kosten dat vliegtuig in zien te krijgen. Ik ben ondertussen expert op het gebied van bagagegewicht inschatten zonder weegschaal. Ik weet het zeker, dit keer zit ik ruim 20 kilo boven het toegestane gewicht. En dan mijn handbagage nog met die grote plastic tas, die standaard voor vertrek nog helemaal volgepropt wordt met de laatste benodigdheden zoals tijdschriften, spontane kadootjes van vrienden, flesje water, fruit, nog meer tijdschriften en afscheidsbrieven/kaarten van vrienden. Met als gevolg dat dus juist deze plastic tas bijna uit elkaar scheurt door de zware hoeveelheid spullen en ik wederom chaotisch de paspoortcontrole passeer. Bij het inchecken kijkt de dame van Singapore Airlines mij net iets te lang naar mijn grote tassen. Toch kom ik er dit keer weer goed van af. Er is een opstopping op de bagageband, waardoor mijn overgewicht niet duidelijk te lezen is. De vrouw geeft mij een knipoog en ik sla in gedachte een kruisje. Langzaam voel ik de stress uit mijn lijf verdwijnen. Tijd voor koffie. En voor de zoveelste keer in mijn leven neem ik mij voor bij mijn volgende reis zeer strak georganiseerd het vliegtuig in te gaan.

Pour toi ma chère amie

Movies (on the plane)

Tijdens beide vluchten van en naar Nieuw Zeeland heb ik natuurlijk een aantal films kunnen kijken. Een kleine selectie van films, die de moeite waard zijn. (Ik schrik ervan. Ik ben vele titels al vergeten).

Best Exotic Marigold Hotel

The fifth-year engagement

La vie d'une autre

Olukai slippers

Onlangs kreeg ik in Nederland een heel fijn kado van een trouwe vriend. Een paar leren slippers van het Hawaiiaanse merk Olukai. Ik had er nog nooit van gehoord, maar deze slippers zijn een aanrader. Met het mooie logo van de Makau (vishaak) dat staat voor strength, good luck and safe passage over water zitten deze jandals als pantoffeltjes aan je voeten. O.a. verkrijgbaar bij winkel Hart in Scheveningen.

Voor meer informatie check www.olukai.com