Summer in the air

Today

Max 25°C
MIN 16°C

Fine. Sea breezes

Moraal van het verhaal, mij hoor je dus niet klagen. 

Bye bye holiday

Summer holiday is over. Back to school for New Zealand kids and teachers. And yes, more quality time for mummy....

Dolphin Boy

Prachtige documentaire over een jongen "Morad" die een zeer ernstig trauma heeft opgelopen en door therapie met behulp van dolfijnen uiteindelijk weer normaal kan functioneren. De liefde van de vader voor zijn zoon is hartverscheurend. De film speelt zich af in het noorden van Israel en laat zien dat liefde en natuur diepe wonden kan helen. Deze film liet een behoorlijke indruk achter bij mij. Een absolute aanrader!

Karen, de Friese schaatskoningin

Een week geleden fietste ik nog in Friesland. Het was zo'n Nederlandse waterkoude ochtend en ja mijn hart ging sneller kloppen toen een dun laagje ijs zich op de vaart in het dorp had gevormd. Het Friese dorpje waar mijn moeder  nu nog steeds woont, maar waar ik een groot deel van mijn jeugd heb doorgebracht. De kou en het ijs brachten mij die ochtend terug naar vroeger. De jaren, dat ik als klein meisje op mijn rode fietsje behoorlijk wat kilometers maakte om op het meer ver buiten het dorp te schaatsen. Die koude winters eind jaren 70, waarin mijn grote liefde voor schaatsen werd geboren. Eerst begon ik met een stoeltje als steun, maar al snel kon ik zelf schaatsen en kreeg ik mijn eerste echte noren. Excuus voor degene die ik nu beledig, maar schaatsen op natuurijs doe je op noren. Dat is gewoon de regel. Tja....en daar ging ik dan, elke winter weer, dag in, dag uit, in mijn eentje dat ijs op. Zo langzamerhand ontwikkelde ik mijn eigen stijl met beide handjes op de rug. Jaren later deed ik wel eens mee aan lokale schaatswedstrijden en hoewel ik nooit de gouden plak won, behaalde ik wel zilver of brons. Ik werd groter, mijn noren werden groter, maar ook de afstanden en dromen werden groter. De droom om misschien ooit een Elfstedentocht te schaatsen? Ik kon mezelf dan ook niet weerhouden om de vaart op te gaan en flink wat kilometers te maken. Klunend over het bevroren gras om de sluishindernissen te passeren en genietend van die koude wind in je gezicht met die wazige witte winterlandschappen, die voorbij kwamen. Een enorm gevoel van vrijheid, dat helaas regelmatig verstoord werd door mijn gillende moeder, die uit haar auto hing en mij langs de vaart passeerde. Hele serenades kreeg ik dan te horen hoe gevaarlijk het toch wel was om roekeloos in mijn eentje over dat natuurijs te schaatsen. Nu zit ik in Nieuw Zeeland en zou ik niet eens weten waar mijn mooie noren zijn gebleven. Ik besef dat mijn oudste zoon van acht nog nooit op natuurijs heeft gestaan. Mocht er eerdaags weer 'stevige' natuurijs in Nederland gevormd zijn, ga dan even die plas op. Al doe je het gewoon even voor mij. En wie weet worden dan eindelijk weer die legendarische Friese woorden "It giet oan!" uitgesproken voor een geweldige Elfstedentocht.

Echt HEMA!

Een aantal HEMA's in het hoge noorden van Nederland waren absoluut blij met mijn komst de afgelopen weken. Omzetcijfers van bepaalde filialen zijn meteen in januari behoorlijk gestegen. Ik viel natuurlijk met de neus in de boter, want wat waren er veel leuke spullen in de uitverkoop. Ja jongens, het klinkt cliché, maar geen andere winkel op deze aarde kan het HEMA gevoel evenaren. Dussss.... vandaag wordt HEMA bijgevoegd in de categorie van my favourites. Ondertussen drink ik uit mijn nieuwe leuke HEMA mokje mijn verse koffie, loopt mijn dochter vandaag in een leuk HEMA outfitje en geniet manlief van de HEMA chocolade flikken. Helemaal HEMA gezellig dus.

Back in business.....

De afgelopen weken heb ik weinig tijd en inspiratie gehad om te schrijven, maar ik pak nu de draad weer op en probeer jullie dagelijks up to daten. Heb genoeg meegemaakt de afgelopen weken om weer inspirerende verhalen te schrijven.

Welcome home

Zo zit je in Nederland en zo zit je in Nieuw Zeeland. Het is waar. Je neemt het vliegtuig en een etmaal later zit je aan de andere kant van de wereld. Je stelt je er op in en voor je het weet ben je er. Deze vliegreizen, ik draai mijn hand er niet voor om. Door de jaren heen heb ik mijn voorkeur voor maatschappij en vliegroutes wel ontwikkeld. Mijn motto luidt dan ook: zo snel mogelijk en dus de meest snelle verbinding. Singapore Airlines biedt de snellste overstap al jaren. Dat betekent een paar uurtjes vertoeven op Singapore vliegveld en dan meteen door. Als het een beetje meezit, ben je dus in 24 uur van punt A bij punt B. Het is een aardige opgave voor ouder en kind om zo lang te zitten, maar tot nu toe vind ik dat al mijn kinderen het op deze vluchten voortreffelijk doen. Het is dat er op deze lange vluchten een pittig prijskaartje hangt, maar anders zou ik het wel weten. Dan zou ik rustig zeggen: "Goh, ik kom even over voor een weekje of twee". Dan pak ik  een verjaardag mee van een vriendin, die juist een groot feest geeft of ik bezoek de nieuwste telg in de familie. Ik kom dan speciaal over om gezellig wat wijntjes met vrienden op die zomerachtige avonden op het Scheveningse strand te drinken en ik plak er meteen even een zaken- en inspiratiebezoekje aanvast voor mijn eigen business. Ik neem mijn moeder mee naar ons favoriete koffietentje en mijn oudste zoon logeert 'gewoon' even bij zijn vriendjes en vriendinnetje. Nee, ik draai mijn hand er niet voor om om even over te vliegen. En gelukkig delen vele vrienden en familie deze gedachte. Toen ik vanochtend uit mijn slaapkamerraam de Nieuw Zeelandse lucht diep insnoof en de warme zon op mijn gezicht voelde, dacht ik meteen: wat heerlijk om weer thuis te zijn. Mijn leven hier voelt dubbel op bepaalde momenten, omdat ik mij op twee plekken in deze wereld zo thuis voel. Dag Nederland, ik heb weer genoten. Welcome home, my beautiful New Zealand.

To my wonderful friends,

Fries suikerbrood

Hoe kan ik dit nu vergeten? Een van mijn grote favorieten onder de lekkernij: Fryske Sûkerbôle oftewel Fries suikerbrood. Ik neem nog even een plakje....

Tijd over

De dagen vliegen voorbij en natuurlijk altijd sneller dan je wilt. Ik geniet van de tijd met Rif en mijn moeder. We maken er echt een feestje van ondanks de gedachte dat mijn moeder nog heel wat te wachten staat. Dagelijks pak ik de fiets en Rif zit dapper voorop. Hij kijkt zijn ogen uit en kletst met iedereen. Ja ja, ik geef het meteen toe. De fietscultuur, die hier in het lage, vlakke landje heerst, mis ik, nu ik weer elke dag langs weilanden, door bossen en woonwijken fiets. Zalig. Genieten. De frisse wind in je gezicht en de gezelligheid van het 'hoi' en 'hallooh' zeggen naar jan en alleman. Ik ben al weken met de tijd en afstanden in de war. Waar ik in Nieuw Zeeland alles ruim moet nemen qua tijd i.v.m. de verre afstanden, die we moeten rijden, ben ik hier binnen 10 minuutjes bij de supermarkt, bakker, kapper of bibliotheek. Dus de dagen vliegen wel voorbij, maar ik heb zoveel meer tijd. Zo, even een bak thee naar achteren gooien en dan spring ik nog even met zoonlief op de fiets. Tot later...

PS ik fiets overigens een stuk zelfverzekerder dan dat ik autorijd hier in Nederland. Mocht je het idee hebben, dat ik mijn zoon in gevaarlijke situaties breng. Gewoon even om je gerust te stellen.

Quote of the day

Slechte eigenschap

Iedereen heeft een slechte eigenschap. Toch? Ik heb er natuurlijk ook een aantal, dat geef ik meteen eerlijk toe. Eigenschappen waar ik absoluut niet trots op ben. Nare gewoontes, waar anderen zich enorm aan kunnen storen. Ik wil nu niet mijn hele gedrag onder de loep gaan nemen, maar deze week word ik door mijn kleine neefje van drie jaar behoorlijk geconfronteerd met mijn af en toe niet sociale gedrag. Ik vloek. Ik vloek al mijn hele leven lang. Te pas en te onpas. Soms komt gvd er gewoon spontaan uit. Soms komt mijn gvd diep, diep uit mijn tenen en kan iedereen mij vanaf mijlenver horen. Manlief is er ondertussen gewend aan geraakt, maar stoort zich er wel aan. Mijn oudste zoon ook. Storm attendeert mij keer op keer, dat het niet netjes is om de lieve heer in zo'n boze toestand te noemen. Het is natuurlijk een voordeel om in het buitenland te wonen, want niemand die mij kan verstaan. Nu ik in Nederland ben, heb ik iemand gevonden, die het wel erg interessant vindt wat er af en toe uit zijn tantes mond floept. Mijn kleine neefje adoreert mij. Wanneer mijn zus hem van de week wil aankleden, zegt mijn neefje uit volle borst "gvd" en kijkt mij giechelend aan. Een boze blik van mijn zus volgt mijn kant op en ik verdedig mijzelf meteen met de opmerking dat een kind niet zo snel iets kan overnemen. Ik beloof echter mijn zus om op mijn taalgebruik te letten.  Een paar dagen later stoot ik s'ochtens pijnlijk mijn teen in de keuken, maar ik vloek niet. Een overwinning is geboekt en trots ga ik aan tafel zitten. Mijn neefje kijkt mij aan en beantwoordt mijn pijn door wederom uit volle borst gvd te roepen. Hij kijkt mij lachend aan en ik loop enigszins rood aan. Ik draai mijn gezicht van hem af en schiet in de lach. Oeps..hij zal zijn tante Karen en haar interessante woorden (denk ik) niet snel vergeten. 

Samen 'bakkie' doen

Rif en zijn eerste vriendinnetje Mees bij Meneer Chocolade. Vriendjes voor het leven?

Lekkah nummer!

Dan ben je in Nederland en dan komt er zo'n lekkerrr nummer voorbij, dat voortdurend in je hoofd blijft hangen. Absoluut mijn favoriet! Bij deze nog een keertje...

quote of the day

Happy girls are the prettiest.

(Audrey Hepburn)

Icehotel Zweden

Aangezien het niet echt koud is in Nederland op dit moment, is het misschien een leuk idee om een weekendje door te brengen in een echt ijshotel. Het grootste ijshotel ter wereld ligt in Zweden. En het is meer dan alleen een overnachtingsplek. Kunstenaars van over de hele wereld hebben het hotel tot een waar designpaleis omgetoverd. Ik denk overigens wel dat je een warme pyama moet meenemen.

www.icehotel.com

Mikki, mama mist jou ook!

Voor je het weet, ben ik gewoon weer thuis. x

Kaat, je trekt naar links!

Nee, ik ga niet zeuren dat er al bijna twee weken een grijze deken over Nederland hangt. Ik ga niet mopperen dat ik al een paar keer met kinderwagen of schoenen in de hondenpoep heb gestaan. Ik zal me niet uitlaten over het feit, dat ik het opvallend vind dat de gemiddelde Nederlander opgefokt en snel op zijn teentjes getrapt is. Maar ... ik moet toch wel even kwijt dat ik de wegen in dit landje erg smal en krap vind. Ik kom tot de schokkende conclusie dat ik het stadse autorijden compleet verleerd ben. Kon ik vroeger als een ervaren autocoureur inparkeren, fietsers passeren, nog even snel invoegen of pittig over de snelwegen sjoefen, lijk ik nu wel tot de bejaardenclub gedegradeerd te zijn. Ik tuf werkelijk in slow motion over de Friese wegen. Mijn medepassagiers zitten verkrampt naast me en wanneer ik vorige week met mijn vriendin s'avonds een afhaalhap haal, schreeuwt ze uit volle borst: "Kaat, je trekt wel errug veel naar links". Zo zelfverzekerd, zo veilig (althans dat vind ik zelf) en zo ruim als ik drive met mijn landcruiser aan de linkerkant in Nieuw Zeeland, zo onervaren en dus ongemanierd rijd ik hier. Nu hoop ik dus dat ik mijn rijinstructeur van vroeger niet toevallig tijdens mijn autorijsessie in dit dorp tegenkom.

Kokosbrood

Zo loop ik dan opeens weer in een Nederlandse supermarkt. Ik zie schappen vol met Nederlandse produkten. Het aanbod is veel en ik weet gewoon niet wat ik in mijn winkelwagentje wil stoppen. Bij het broodbeleg valt mijn oog op kokosbrood. Ik was even vergeten hoe lekker dit op een verse witte of bruine boterham is.

Bye bye 2011

Het is een paar uur voor de jaarwisseling. Ik loop met mijn jongste telg en neefje van drie door het bos dat grenst aan de achtertuin van mijn moeder. Het is grijs en miezerig weer, maar ik vind het heerlijk. Overal hoor je de knallen van vuurwerk en natuurlijk het "carbid schieten". Vertrouwde Oud en Nieuw geluiden, die ik aan de andere kant van de wereld lange tijd niet gehoord heb. Nederland maak ik mee op zijn gezelligst. Straks een grote glas wijn, kaasfondue en lekkere hapjes. Laten we met zijn allen het jaar 2012 gezellig en liefdevol inluiden. Ik ben blij dat ik in het hoge Noorden ben. Happy New Year!