Raglan, here we come!

De tassen zijn bijna allemaal ingepakt, het huis is schoon en morgen vertrekken we voor een week vakantie naar Raglan. De kerstdagen waren regenachtig, maar gezellig. Drie zeer tevreden gezichtjes onder de kerstboom en daar doen we het toch voor. Het zonnetje komt nu door en laat het fijne weer nu voorlopig maar even blijven. Ik wens jullie allemaal alvast een heel gezond, mooi en liefdevol 2013 toe.

X

Waves rolling and rolling and rolling at Raglan

Merry Xmas everybody!

Leuk om zo onze kerst in Nieuw Zeeland te vieren. Inspiratie voor 2014....

LIKE!

What a gorgeous soft pink dress Kate.

My week in photos

Grauw en toch mooi

Uitzicht vanaf woonkamer en keuken vandaag. Druilerig weer, maar zo magisch.

Mijn vriendje Kingfisher Albert

Vanuit de slaapkamerraam in onze tuin staart mijn trouwe vriendje "Albert", die altijd een glimlach op mijn gezicht tovert.

Film tip: Monsieur Lazhar

Het moet niet gekker worden. Zo zit ik twee weken geleden met Tom in Sydney en zo zit ik gisteravond met hem in de bioscoop. Zonder kinderen. Lang leve onze babysitter Alana, die nu zomervakantie (van de universiteit) heeft.

Opeens is monsieur Lazhar er. Meneer Bachir Lazhar, als de school in rouw en nood is doordat Juf Martine zich heeft opgehangen in het klaslokaal van haar klas, in de pauze. (...) Aan plaatsvervanger Lazhar de taak om vooral het lesgeven over te nemen. Voor het rouwproces is er een psycholoog, die op gezette tijden met de klas praat over hun verlies. Maar doen alsof er niets aan de hand is, kan meneer Lazhar niet. En de klas al helemaal niet.

Monsieur Lazhar is een Canadese film: de school van de kinderen staat in het Franstalige Montréal. De film gaat over een klas vol kinderen die de rest van het leven nog voor zich hebben liggen, en hun relatie met hun meester.

Leugentje om bestwil.....

Storm heeft vandaag een grote cricket competitie met andere scholen. Mijn zoon houdt niet van teamsport en is dus een zeer vervelende teamplayer. Hij is wel creatief met het verzinnen van excuses en vertelt gisteren met een stalen gezicht, dat hij niet mee hoeft te doen. "The teacher told me that I can just have a day off mum".

Yeah right!

Rainy and chilly Saturday

BARDOT

Update

Zoveel happening. Het lukt mij niet om de tijd en energie te vinden om regelmatig aan mijn blog te werken. Sinds Storm terug is gekomen van Healthcamp, zijn we in een stroomversnelling geraakt van allerlei onderzoeken en gesprekken met hulpinstanties om Storm en ons verder te helpen. De dagen vliegen voorbij met afspraken met psychologen, artsen, teachers, principals etc. We komen zeker stapjes verder, maar het is een rollercoaster van emoties.

Dan hebben we eindelijk eens het initiatief genomen om een lang weekend weg te gaan zonder kinderen. Bestemming: beautiful Sydney. Laatste bezoek aan Opera House was toch alweer 12 jaar geleden. En zo vertrokken we afgelopen donderdag met ons tweetjes richting Australie. Genieten!

(foto gemaakt vanaf wijk Kirribilli, waar ik best een leuk extra appartementje zou willen hebben.)

De tijd, die ik kan vinden, steek ik dapper in mijn Mikki Moon sieraden, waarmee ik hopelijk op korte termijn eindelijk online kan gaan.

Hier bijna weekend en ik vertrek met een vriendin morgen naar een festival in Auckland. Enjoy life! x

Treasure hunt

Het heeft zo zijn voordelen om een grote tuin te hebben. Veel bomen en talloze geheime plekjes, zodat we een grote zoektocht kunnen houden naar de schatten van piraat Storm.

Nieuwe vriendjes

Vanaf vandaag zijn we twee buurtvriendjes rijker. Kleine baby varkentjes, die ik meteen heb gedoopt met de namen Pepito en Cristobal. (Fans van Jacques Cousteau weten meteen waar deze namen vandaan komen). En ja, ze zijn echt leuk! Nog eventjes en we hebben onze eigen kinderboerderij. Want .... wat zal Santa Claus onze kindjes voor kerst geven?

Wannahave!

 

Staat al heel lang op mijn verlanglijst: een gestreept pak zoals Elin Kling hier draagt. 

(photo: Elin Kling)

Hokjesdenken

Hokjesdenken: een ongenuanceerde wereldbeschouwing hebben en heeft vrijwel altijd een negatieve lading. Hokjesdenken is veelal egocentrisch van aard. Hokjesdenken is de neiging om mensen of voorwerpen in te delen in een bepaalde categorie en eigenschappen toe te kennen aan alle leden van de categorie, bijvoorbeeld "mensen met een blauwe spijkerbroek zijn saai". (bron: Wikipedia)

Wij Nederlanders hebben nogal de neiging om mensen in hokjes te plaatsen of mooier gezegd te categoriseren. Daar zijn wij allemaal heel goed in. Nu ik al een aantal jaren in een land woon, waar dit in veel mindere mate gebeurt, kan ik met veel overtuiging zeggen, dat dit een van de mooie schoonheden van Nieuw Zeeland en haar bevolking is. Het maakt niet uit hoe je erbij loopt en wat je doet. Geloof mij, er gaat een hele nieuwe wereld voor je open. Het geeft een fijn en vrij gevoel, elke dag weer. Ik vind het in hokjes plaatsen van personen een verschrikkelijke eigenschap, maar het zit zo diep geworteld in ons, dat je dit niet zomaar kwijtraakt. Na zeven jaar in een land te wonen waar je niet over anderen zo denkt, praat en staart, kwam ik van de week tot de schokkende ontdekking, dat ik dit nog steeds wel eens doe.

Zo ontmoet ik vorige week in een speeltuin een moeder met drie kinderen. Ze vallen mij op, omdat er tussen de oudste en de middelste een behoorlijk leeftijdsverschil zit, zoals bij Storm en Mikki. De leeftijden van haar kids zijn precies als die van onze kinderen en dat zie ik niet zo vaak. Ik raak met de moeder aan de praat en na 15 minuten heb ik mijn mening al duidelijk gevormd. Deze moeder uit Amerika vertelt mij drie keer dat ze elke avond veel wijn drinkt, maar alleen de goede (en prijzige) wijnen. Verder vraagt ze mij wanhopig of het weer eindelijk beter gaat worden, want vanaf mei is het al waardeloos hier. Haar man is de architect op de plaatselijke golfbaan. Zijn contract is net verlengd en ze zijn over 15 maanden weer vertrokken. Punt! Mijn hersentjes gaan werken. Deze moeder is een redelijke alcoholiste. Reden? Ze is ongelukkig. Ze hebben genoeg geld, want wie kan er dozen vol met exclusieve wijnen voortdurend door een courier laten afleveren. Wanneer ze nonchalant haar iPhone pakt en mijn nummer invoert, weet ik eigenlijk al genoeg. We noteren elkaars nummer en een klein stemmetje in mijn hoofd zegt, wij gaan mekaar niet bellen.

Later denk ik terug aan ons gesprek en ik vraag mij af of zij ook zo'n vooroordeel over mij heeft. Kijk haar nou uit Europa. Mijn hemel, ze mag wel eens wat bijlessen Engels nemen. En die kinderen, zo luid en zo aanwezig. Drie dagen creche zegt ze. OMG .. ze kan het anders vast allemaal niet aan. En dan die leren design tas van haar met haar Ray Ban zonnebrilletje. Haar man is leraar, for crying out loud! Ha ha ze weet niet eens hoe je een nieuw nummer in je iPhone moet zetten. Typical!  En dan die lach van haar, oh zo fake. Girl, get a life!

Happy Monday!

Bon week-end!

BB

Geluk is ......

dat mijn oma van 90 mij belt en dat we samen dubbel liggen om onze grapjes.

Boeiende films:

Tinker Tailor Soldier Spy

Where do we go now

Full moon

Gisteravond een prachtig uitzicht op de volle maan vanaf de woonkamer.

Inspirational

Blake Lively

Lazy Saturday .....

Uitgevloerd ligt Cruz naast de modderschoenen van Storm en Mikki, die vanochtend met hun drietjes door bos en weilanden naar de buren liepen om verse scharreleieren en lemons te halen. Daarna hebben we uren op het strand gespeeld, waar we een prachtig schouwspel van 2 dolfijnen (spelend in de golven) konden aanschouwen. Nu ligt bijna iedereen een beetje siesta te houden, behalve papa. Hij ligt in de zee om de laatste hoge golven van de swell te pakken. En ik? Ik verheug mij op een avondje uit. We hebben iets te vieren. Tom heeft per nieuw schooljaar de functie van Head of Department en dat is zeker een feestje waard. Dat het ook nog vandaag de aftrap van 2 weken voorjaarsvakantie is maakt het feest compleet. Fijn weekend allemaal. x

Saint Clair - La douce France

Een van de vele favoriete stekjes, waar ik nu graag even mijn voeten in het zand zou willen zetten.

Ben Howard - Keep your head up

The Office

The Office is een succesvolle comedy van de BBC geschreven door o.a. Ricky Gervais over de perikelen op het kantoor in Slough van papierbedrijf Wernham Hogg. The Office is niet gegoten in de traditionele vorm van sketches of als doorlopend verhaal. Het wordt gepresenteerd als een documentaire over een willekeurig Engels kantoor waarin opnames van zogenaamd dagelijkse werksituaties worden afgewisseld door korte interviews met de 'werknemers'. Wie voor het eerst naar het programma kijkt en er niet van op de hoogte is dat hier gaat om een comedy kan nog even denken dat om een serieus programma gaat, tot de absurde gebeurtenissen op de werkvloer en de bizarre uitspraken van de geïnterviewden elke twijfel bij de kijker wegnemen. 

Je vindt Ricky Gervais funny of je vindt hem verschrikkelijk. Ik vind hem geweldig, dus ik ga door met het kijken van seizoen 2.

Tippi

Pelican, where are you?

Deze week in het nieuws dat er een colonie pelikanen uit Australie in de wateren van Nieuw Zeeland zijn gespot. En jawel, o.a. in de estuary van Mangawhai Heads. Dus vanochtend ging ik met mijn camera op onderzoek uit, aangezien ik groot fan ben van deze waanzinnige vogels. Helaas heb ik er niet eentje kunnen vinden, maar ik blijf zoeken. Hopelijk gaan ze broeden en hebben we binnenkort heel veel kleine pelikaantjes.

Lang leve de coffeeshop

Coffeeshop: in Nederland een openlijk verkooppunt van cannabis. De verkoop van koffie is een bijzaak. Alcohol mag er sinds 2007 niet meer worden verkocht. Naast de functie van winkel heeft een coffeeshop ook de functie van ontmoetings- en ontspanningsruimte en gebruiksruimte voor cannabis.

Op Facebook lees ik een opmerking over eventuele afschaffing van coffeeshops in Nederland. Ik geloof dat dit onderwerp elk jaar weer ter discussie staat. Nu ben ik geen frequent coffeeshopganger. Sterker nog, ik heb tot nu toe nooit enige softdrugs gebruikt (medische pillen even niet meegerekend). Toch kwam ik de laatste jaren (toen we nog in Scheveningen woonde) regelmatig bij de coffeeshop op de hoek over de vloer. Mijn zoon Storm (toen 2 jaar) vond het een gezellige bedoeling daar en liep elke keer weer trots achter zijn rieten poppenwagentje de coffeeshop binnen. Standaard werd hij enthousiast begroet door iedereen. Stoned of niet, elke trouwe coffeeshopganger wist wie Storm was en de daarbij blonde gillende moeder. Natuurlijk kregen we weleens de opmerking dat een coffeeshop in je woonwijk toch eigenlijk not done is. Ik ontkrachtte dit vooroordeel meteen met de verdediging dat de coffeeshop juist een grote sociale functie in de buurt heeft. De sociale controle is enorm. Door de jaren heen was dit al meerdere malen gebleken. Genoeg voorbeelden op te noemen. Zo speelde Storm een keertje midden op straat. Hij was in zijn eentje het hofje uitgelopen en ging zittend op straat spelen. Een van Storm's coffeeshopmakkers was naar buiten gelopen en hield netjes alle verkeer tegen, zodat Storm op zijn gemak op straat verder kon spelen. Toen ik eindelijk door had, dat Storm verdwenen was, rende ik naar de straat toe waar ik meteen het hele kijkspel kon aanschouwen. Storm (zittend op straat) naast een geimproviseerde politieagent, die met zijn hand omhoog het verkeer stond te regelen. Geschrokken en blij omhelsde ik onze buurtvriend, mijn reddende engel. Ik beloofde hem die dag dat ik beter op mijn kind zou letten. Maanden later werd ik door een wijkagent flink en redelijk agressief op mijn vingers getikt. Ik liet mijn hond uit zonder riem (maar wel met een poepzakje) en zonder legitimatiebewijs. Twee bekeuringen kon ik krijgen. Net op het moment dat ik mijn geduld behoorlijk begon te verliezen, kwamen twee jongens uit de coffeeshop en schreeuwden dat ze mij wel effe kwamen helpen. Of de agent onder de indruk was, zal ik nooit weten, maar de bekeuringen werden niet uitgeschreven. Dus als je het mij vraagt, laat die coffeeshops alsjeblieft bestaan. Zo vervelend zijn ze niet!

Classy and simple

Casual and nice

Salmon fishing in the Yemen

 

Een feel good movie met twee favoriete actrices nl. Emily Blunt en Kristen Scott Thomas. Hoewel ik niet zo'n fan ben van Ewan McGregor, speelt hij zijn rol zeer overtuigend. 

Een sjeik heeft een voorliefde voor vissen op zalm. Hij probeert midden in de woestijn van Jemen een rivier aan te laten leggen waar zalmen kunnen leven. Een Britse wetenschapper van het ministerie van landbouw, Dr. Jones (McGregor), wordt gevraagd het project op te starten, te overzien en te leiden. In eerste instantie moet hij niets weten van een dergelijk project dat de grens van het absurde opzoekt en wellicht overschrijdt. Vanuit de Britse overheid bestaat de behoefte aan goed nieuws uit het Midden-Oosten en al snel heeft Dr. Jones eigenljk geen andere keuze dan werken voor de sjeik en deze uitdaging aan te gaan.
Dr. Jones, een ietwat houterige en stijve Schotse wetenschapper, heeft zelf een grote liefde voor vissen en algauw raakt hij goed bevriend met de sjeik met wie hij deze liefde deelt. Samen met zijn assistente, Harriet Chetworde-Talbot (Blunt), probeert hij het project tot een goed einde te brengen. Dr. Jones en zijn assistente komen voor meerdere uitdagingen te staan, zowel in het project als in hun privéleven.

Drie (vier) op een rij!

 

Storm is even een kort weekendje thuis.

Proud and so much love.....

Beautiful song that was sent by a special friend yesterday.

Lovin' it!

 

The colors, the material, the design, just stunning.

Film: Das Leben der Anderen

Das Leben der Anderen (The lives of others) won in 2007 de Oscar voor beste buitenlandse film en is zeker de moeite waard om te zien.

Het verhaal speelt zich af in 1984 in Oost-Berlijn. De Stasi, de veiligheidsdienst van de DDR, heeft als doel zoveel mogelijk burgers te controleren en zoveel mogelijk over hen te weten te komen. Stasiofficier Gerd Wiesler krijgt de opdracht de succesvolle toneelschrijver Georg Dreyman (Sebastian Koch uit film Zwartboek en de ex van ...) en zijn vrouw Christa-Maria Sieland  af te luisteren. Vanaf de kale zolder van het appartementencomplex krijgt Wiesler inzicht in het leven van Dreyman en Sieland. Hoe langer hij luistert naar de dagelijkse bezigheden van Dreyman en Sieland, des te meer besef hij krijgt van zijn eigen saaie leven.

Lekker weekend