Onverwachts bezoek

Vanochtend krijg ik onverwachts bezoek aan onze deur. Een oudere man met een grote aktetas staat bezweet en lichtelijk buiten adem te roepen en verrast kijk ik hem aan. Geen auto te bekennen, waarop ik vraag of hij helemaal naar boven is komen lopen. Je moet je voorstellen, dat wij een behoorlijk lange en steile oprit hebben, die zeker op het heetst van de dag in de zomer een aardige uitdaging is. De man vertelt, dat hij inderdaad naar boven is komen lopen met de hoop iemand op deze berg te vinden. Ik kan de vriendelijke man nog niet helemaal plaatsen, totdat ik een exemplaar van de bijbel uit zijn tas tevoorschijn zie komen. Ik ben niet religieus, maar ik vind het altijd bewonderswaardig hoe de Getuigen van Jehovah hun missie in weer en wind proberen te volbrengen. Zijn oog valt op mijn dochter en vraagt of Mikki het misschien leuk vindt om een kinderbijbeltje te hebben. Het zal Mikki's interesse niet echt wekken vermoed ik, maar ik vertel dat ik een zoon van acht heb, die de laatste tijd erg met het geloof  bezig is. Storm krijgt elke week op school een uurtje godsdienst en de verhalen in de bijbel hebben Storm vanaf dag 1 al gefascineerd. "Mamaah, weet je dat Jesus op het water kan lopen? Hoe cool is dat!" Een klein half uurtje later vertrekt de man en ben ik een kinderbijbel rijker. Ineens denk ik aan mijn broer, die een keer de deur opendeed, toen de zoveelste Jehovah Getuige aanbelde. De aardige meneer vertelde dat hij God kwam brengen. Lomp, maar zeker gevat zei mijn broer: "Zet hem maar in de schuur naast al die anderen". In ieder geval heb ik er vandaag weer een vriend bij. Ik weet zeker, dat hij het de moeite waard vindt om die flinke steile berg van ons nog een keertje te beklimmen. Amen.