Kerstverhaal van vorig jaar

(dit onderstaande verhaal heb ik van mijn oude weblog geplukt, omdat ik deze zo leuk vind, dus bij deze:)

Vanavond sta ik aardbeien schoon te maken om te serveren als toetje. De geur van deze mooie, rode vrucht brengt mij iedere keer weer terug naar mijn vakanties vroeger bij mijn opa en oma in Egmond aan Zee. Voor mijn gevoel kregen we daar elke dag zo'n heerlijk wit tijgerboterhammetje met vers geplukte zoete aardbeien uit opa's eigen groentetuin. Aardbeien associeer ik ook met zomer. Warme zomers en dat gevoel klopt ook hier aan de andere kant van de wereld. De zomer is volop aan de gang down under en we kunnen er niet genoeg van krijgen. Opeens wordt mijn gevoel verstoord door een liedje dat uit onze stereo komt, Last Christmas van Wham. Het lievelingskerstnummer van mijn oudste zoon dit jaar, die tevens de repeatknop op de stereo ontdekt heeft. Ja George Michael, fijn dat je er weer bent. Kerst in Nieuw Zeeland, het is het gewoon net niet. Onze kerstboom staat er mooi bij in 2010, maar er is bij mij weinig Xmas feeling te vinden. Het begrip kerstinkopen doen, vind ik hier een totale aanfluiting. Het is niet koud en guur buiten, laat staan dat we een echt sneeuwvlokje of -klokje zien. Er is geen gezelligheid te vinden, want versierde winkelstraten heb ik hier nog niet kunnen traceren. Hier doe je je inkopen in een grote Mall waar je af en toe een kerstballetje of boompje tegenkomt. Ik heb het dan ook nog niet eens over familie, die met de kerstdagen bij elkaar komen, want dan zitten we gewoon ook niet echt lekker. Het is niet dat familie even over komt vliegen voor een gourmetsessie op eerste kerstavond. Nu ben ik nooit echt een kerstliefhebber geweest, maar sinds ik zelf kinderen heb, wil ik graag met manlief en spruiten kneuterig bij de kerstboom zitten, liedjes zingen en kadootjes uitpakken. Je kent het wel, dat idyllische plaatje uit vele kerstfilms. Al 5 jaar lang doe ik mijn uiterste best om er echt wat van te maken, maar elk jaar heb ik weer zo'n emotioneel moment en dan verlang ik zo naar dat grijze, koude Nederland. De tradities, om met mijn zusje en moeder kerstinkopen te doen in een Europese stad, Londen, Parijs of gewoon gezellig Amsterdam. Een kerstboompje kopen in Scheveningen bij de stranttenteigenaar, die in de winter bijklust als kerstboomverkoper op de hoek. Nog even een leuk kapsel halen bij mijn kapper op de Prinsenstraat, waar we met een glas wijn alvast het nieuwe jaar inluiden. De Albert Heijn een paar keer per dag binnenstormen, omdat ik voor de zoveelste keer een ingredient ben vergeten voor het nieuwe kerstmaaltijd experiment. Toch nog even op de valreep wat kerstballen scoren bij de Hema, aangezien zoonlief er een paar heeft laten vallen tijdens het optuigen van de boom. Heerlijke taferelen, die ik elk jaar in deze tijd zo erg mis. Ja liefie, zet jij Wham nog maar een keertje op. Doe je wel even zonnecreme op als je buiten gaat spelen? Nee schat, er komt geen sneeuw voor de kerstman hier en ik weet ook niet hoe hij dat doet met zijn slee en rendieren. Hij zal ons heus niet vergeten. Eet je ook nog even je aardbeien op, dan leest mama straks nog een gezellig kerstverhaal voor.