maandag 5 september 2011

Dear Rose,

Ik moet het even kwijt. Ik heb een mijlpaal bereikt. Voor het eerst, sinds ik kinderen heb, ben ik niet gestresst op vakantie gegaan. Vakantie is niet echt het juiste woord, eigenlijk een lang weekendje weg. Het is me gelukt. Het is mij gelukt om nu eens van te voren alles in te pakken en klaar te zetten. De key is gewoon 'plannen'. Een dag eerder de spullen van de kinderen inpakken. Nu hoor ik je zeggen: "Ja Kaar, dat heb ik al zo vaak gezegd". Wat is dat dan toch? Ben ik hardleers of gewoon super eigenwijs? Tell me. Vrijdagochtend zaten we allemaal netjes om half 10 in de camper. En.... ik had nog reserves over. Ik had geen oververhit, rood tomaten hoofd en ik had 'echt' zin om met ons allen op pad te gaan. Wat een openbaring. Je zag Tom en de kinderen gewoon naar mij kijken en denken: goh deze mama kennen we nog niet. Nou daar gingen we dan. Op pad met ons campertje. Wat een wereldding eigenlijk. Ideaal voor zo'n Von Trapp gezin als wij. Ik voel me af en toe net een stewardess. "Jongens, allemaal jullie gordels om? Klaar voor vertrek? We gaan". Onze reis begint altijd standaard met een 'take away' koffietje halen. Dat is voor Tom en mij het ultieme vakantiegevoel. Is dat in Nederland nog steeds geen hype? Een koffietje to go? Enfin, de koelkast zit vol met eten en drinken. Kastjes puilen uit met luiers, speelgoed en andere zooi. Zo knus, ons huisje op wielen. Je kent het wel. Kindjes helemaal blij, want we gaan op avontuur. Standaard zet ik op zo'n reis even wat nummers van Hazes op. Ben dan helemaal in mijn element. Ik ben eigenlijk de enige die uit volle borst mee zingt, maar dat maakt niet uit. Mama is gezellig, dus iedereen is gezellig. Die avond kom ik tot de ontdekking, dat ik zelfs mijn lensendoosje, schoon ondergoed en tandeborstel heb meegenomen. Hoe ouder, hoe wijzer? Hebben jullie nog wat camper trips in het vooruitzicht? Fijn te horen dat het nu lekker weer is daar. Ik spreek je snel. Dikke kus,

Kaatje

Geen opmerkingen:

Een reactie posten