Te lang niet geschreven. Foei. Excuses voor mijn trouwe lezers. Reden? Te druk, te veel aan mijn hoofd, te moe. Kortom, overal waar eigenlijk het woordje "te" voor staat. Maarrr... hier ben ik weer. En zoals zoveel dagen hier down under, het zonnetje schijnt. Het is winter, maar ik draag een hemdje en geniet van de zonnestralen. In de keuken ruikt mijn vers gebakken brood en beide monsters (lees: kindjes) liggen hun middagslaapje te doen. Jongens laten we even eerlijk tegen mekaar zijn. Het valt niet mee om moeder te zijn van drie kinderen. Ik tel de dagen tot november, want dan gaat Mikki 3 dagen naar de creche en haar broertje Rif 2 dagen. Ik vind het mooi geweest. Ik wil wat anders dan 12 uur per dag luiers verschonen, hapjes voorschotelen of als indiaan, draak of andere gedaantes achter mijn kinderen aan rennen. Begrijp me niet verkeerd. Mama zijn is fantastisch, maar ik ben ook nog graag Karen. De niet mama, de "ik breng ook wat geld in het laatje" echtgenote, de "vandaag doe ik eens leuke kleren aan, zonder vlekken" meid, de "goh laat ik ff een bakkie doen op een terrasje" vriendin. Daar heb ik dringend behoefte aan. Een nieuwe fase in mijn leven. Ik heb zoveel ideeen, ik wil zoveel dingen, dus ik ga ervoor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten