I am a dreamer

Ik ben een dromer, altijd al geweest. Als klein meisje droomde ik over een eigen paardje en deze droom werd op mijn zesde verjaardag vervuld. Mijn kado stond buiten in een wei en luisterde naar de naam Polly. Toen ik vijftien was, ging ik met mijn vriendinnetje op Tienertoer. Helemaal stoer en weg van mijn ouders en weg uit 'het saaie, hoge Noorden'. We deden Scheveningen aan en ik zei tegen mijn vriendin: "Hier wil ik ooit wonen". Ik was gefascineerd door de zee, de sfeer, alles. Jaren later woonde ik in Scheveningen op een paar honderd meter van de Noordzee. Een paar jaar geleden werd ik uitgenodigd om in de buurt van Rotterdam een eendaagse cursus te doen met de titel 'Maak je dromen waar'. Hartstikke leuk. Er waren ongeveer 10 cursisten en iedereen had een droom te realiseren. Van een eigen camping beginnen in Portugal tot een bezoek naar geboorteland. Van rijk worden tot een leven aan de andere kant van de wereld. Deze laatste was mijn droom, mijn avontuur. Tijdens die cursus kregen we de opdracht een tekening te maken van onze droom. Ik tekende een groot huis omringd met bergen en een zee. Storm tekende ik op blote voeten spelend in een grote tuin en Tom schetste ik met een surfplankje in de zee. Ik zat zelf op een veranda in een schommelstoel een boek te schrijven. De tekening komt aardig dicht bij de werkelijkheid, mijn leventje nu. Ik mis de schommelstoel en naast mijn oudste zoon lopen nu 2 kleine snotterbellen. Ik vraag mij af wie er van al die cursisten zijn/haar droom heeft willen en kunnen realiseren. Afgelopen weekend zat ik op het strand en dacht terug aan een wereldreis die ik deels alleen, deels met Tom maakte. We campeerden toen op een klein, idyllisch eilandje in Australie. We hadden ons tentje op het strand en we waren helemaal alleen. Die ochtend aten we tijdens de opkomende zon ons ontbijtje en we keken uit naar een zeilboot dat verderop in de kalme zee lag. Twee mensen gingen in een klein bootje en roeiden naar het strand. Een bejaard echtpaar stapte uit en een grote picknickmand kwam tevoorschijn. Tom en ik genoten allebei van dit tafereel. Ik vond het zo vertederend, zo mooi en zo romantisch. Sindsdien krijg ik dit beeld niet meer uit mijn hoofd. Ik droom dat we ooit ons eigen zeilbootje hebben en op die manier samen onze dagen kunnen doorbrengen. Wij samen, een klein zeilbootje en verder niets. Ik hoop alleen dat ik dan mijn zeeziekte ondertussen overwonnen heb. Ik droom weer lekker verder....