Veertig enzo ...

De dagen vliegen voorbij en toch gebeurt er weinig spectaculairs. Althans? De eerste week na terugkomst werd ik geveld door een zeer vervelende en pijnlijke nierinfectie. Hoe kwam ik hier aan en hoe kwam ik er zo snel mogelijk van af. Nu 1,5 week later ben ik redelijk opgeknapt, maar mijn lijf heeft toch een aardige dreun gehad. Dat ik dan vorige week ook nog de veertig heb bereikt, had ik toch iets bruisender in gedachte qua viering. Desaltnietemin voelt dit getal als een mijlpaal in mijn leven en zoals mijn vriedin het zo mooi schreef; Kaat, je bent in de bloei van je leven. Jij bent als een vlinder die steeds mooier door 't leven fladdert. Juist deze woorden waren een prachtig geschenk en meer heb ik eigenlijk niet nodig. Tja en dat ik dan ook nog een klein beetje worstel met de post vakantie dip mag van mij die lente hier snel gaan beginnen, want ,really, wat zonnestralen op een mensenlijf doet toch echt wonderen.