Bagage stress

Van de week stuurt een vriendin een foto toe. Op de foto staat haar bagage en die van haar twee zoontjes. Klaar voor de vliegvakantie naar Italie. Ik staar naar de foto en ben er door gefascineerd. De hoeveelheid bagage (zo weinig) en de strakke organisatie (geen plastic tasje te zien). Ok, ik moet toegeven dat deze vriendin altijd strak en goed gepland op vakantie gaat. Dat herinner ik mij nog van onze gezamenlijke vakanties. Toch kruipt er stiekem bij mij, al kijkende naar de foto, een jaloers gevoel naar boven. Waarom kan ik nou werkelijk nooit strak georganiseerd op reis gaan? Ik hoef alleen maar naar mijn terugreis naar Nieuw Zeeland van een week geleden te kijken. Drie zeer zware reistassen, drie rugzakken, een handtas en een grote plastic tas moet ik zonder extra kosten dat vliegtuig in zien te krijgen. Ik ben ondertussen expert op het gebied van bagagegewicht inschatten zonder weegschaal. Ik weet het zeker, dit keer zit ik ruim 20 kilo boven het toegestane gewicht. En dan mijn handbagage nog met die grote plastic tas, die standaard voor vertrek nog helemaal volgepropt wordt met de laatste benodigdheden zoals tijdschriften, spontane kadootjes van vrienden, flesje water, fruit, nog meer tijdschriften en afscheidsbrieven/kaarten van vrienden. Met als gevolg dat dus juist deze plastic tas bijna uit elkaar scheurt door de zware hoeveelheid spullen en ik wederom chaotisch de paspoortcontrole passeer. Bij het inchecken kijkt de dame van Singapore Airlines mij net iets te lang naar mijn grote tassen. Toch kom ik er dit keer weer goed van af. Er is een opstopping op de bagageband, waardoor mijn overgewicht niet duidelijk te lezen is. De vrouw geeft mij een knipoog en ik sla in gedachte een kruisje. Langzaam voel ik de stress uit mijn lijf verdwijnen. Tijd voor koffie. En voor de zoveelste keer in mijn leven neem ik mij voor bij mijn volgende reis zeer strak georganiseerd het vliegtuig in te gaan.