Kaat, de dierenvriend

Ik omschrijf mezelf als een trouwe dierenvriend. Naast het feit dat wij een hond en een kat hebben, is mijn liefde voor dieren al op zeer jonge leeftijd onstaan. Zo had ik in mijn jonge levensjaren een pony, een geit, poezen, honden en een schildpad. Nee, geen waterschildpad, maar een gewone landschildpad (gevonden in de Friese bossen...echt waar). De schildpad, die elk jaar in de winter een echte winterslaap hield van 3 maanden. Misschien een beetje saai, maar zij maakte mij in haar wakkere periodes altijd blij. Op muggen en sandflies na maak ik nooit dieren dood. Vliegen vang ik allemaal met de hand en zet ze buiten. Geloof me, dat is elke dag weer een aardige klus. Spinnen mogen lang in ons huis logeren, maar als ze te groot worden, moeten ze hun slaapplek buiten gaan vinden. In Nieuw Zeeland wonen, is voor een dierenvriend als ik een paradijs, want er is zoveel wildlife en zoveel ruimte. Wat ik alleen een groot nadeel vind, is dat met name in de donkere avonduren veel wildlife tot leven en actie komt, waardoor je met de auto altijd goed moet opletten geen overstekende diertjes te raken. Jaren geleden kwam ik een keer in tranen op mijn werk (de plaatselijke pub in Raglan) en vertelde ik aan de koks in de keuken, dat ik die avond een possum had geraakt met de auto. Ik was ontroostbaar en wilde mijn verdriet delen met mijn collega's. De chef kok kwam naar mijn toe, sloeg zijn grote arm om mij heen en zei de legendarische woorden "Well Karen, that makes you a real Kiwi girl now. You need to kill the bloody bastards. They destroy our native trees.". Mmmh.. dat waren nou niet de troostende woorden, die ik wilde horen die avond en vanaf toen wist ik duidelijk dat ik nooit een echte Kiwi dudette zou worden. Mocht het doodrijden van pestdieren als onderdeel in de inburgeringscursus komen, dan zou ik finaal zakken voor de test. Nee, ik geef het meteen toe, ik stop voor dieren. Ik rem niet, ik stop! Godzijdank woon ik afgelegen, anders had ik al heel wat ongelukken veroorzaakt. Zie het alsvolgt: Als ik een possum op de weg zie springen, dan rijd ik de auto naar de zijkant van de weg en stop. Ik stap uit en loop vervolgens achter hem/haar aan te roepen "Kssst...kssst... ga nou weg". Possums blijven namelijk gewoon op de weg zitten en zijn daarom een makkelijke prooi voor automobilisten. Overigens verplaats ik egels met een schep of ik wacht rustig tien minuten, voordat ze de weg over zijn gelopen. Gelukkig is het donker en ziet niemand mij, anders zou ik zo opgepakt kunnen worden voor absurd gedrag. Nee, ik ben geen Kiwi en heb ook niet de pretenties om er een te worden. Zo heb ik gisteravond weer twee possums gered, die waarschijnlijk daarna twee bomen om zeep hebben geholpen met hun geknaag. Tja..life can be pretty tough with the many choices we have to make.