Eenzaam leven?

Er zijn vriendinnen van mij, die denken dat ik vereenzaam op die berg in dat verre Nieuw Zeeland. Dat mijn leven saai is, dat ik een soort kluizenaarsbestaan leid, dat ik ongelukkig ben en ga zo maar door. Soms heb ik moeite om ze te overtuigen, maar ik leid een zeer dynamisch en afwisselend leven. Elke dag is anders en vanochtend had ik weer zo'n moment dat ik zo graag met hun zou willen delen. Gewoon, omdat zij dan kunnen zien dat ik zo geniet en dat ik zoveel hilarische en afwisselende gebeurtenissen meemaak.

Vanochtend rijd ik met Rif en Mikki weg van huis. Beneden bij het begin van onze zeer lange oprit staat een klein busje half hangend met de zijkant in de berm en sloot. Een oud echtpaar, dat mij vaag bekend voorkomt, seint naar mij om te stoppen. Om even een duidelijk beeld te geven, we wonen in the middle of nowhere, het is half 9 in de ochtend en mijn eerste vraag rijst meteen: wat doen zij in godsnaam hier aan de zijkant van de berm. Al gauw blijkt dat ze op zoek zijn naar twee weggelopen koeien (die ik inderdaad vrij regelmatig midden op de weg spot). Hun achteruitrijdactie was niet helemaal gecoördineerd deze ochtend met als het gevolg dat ze vol de sloot inrijden en niet meer voor-of achteruit kunnen. Ik sta enigszins op tijd, omdat ik een afspraak heb bij de tandarts, die 40 minuten rijden verderop zit. Het echtpaar schat ik rond de zeventig. Ze praten mooi Engels, dus ik vermoed dat ze uit Engeland komen. De man heeft bijna geen tanden meer en draagt een vuilniszak met touw om zijn middel dat als jas fungeert. Zijn vrouw daarentegen zou meteen de rol van Ma Flodder kunnen vertolken. Ik vraag ze vriendelijk of ik ze misschien kan afzetten bij hun huis, aangezien ik nu geen tijd heb om die wagen snel eruit te trekken. Dit lijkt me nogal een pittige klus. Ik heb vanmiddag alle tijd om hun te helpen. En zo nemen zij plaats in mijn landcruiser Jack. Hij voorin, zij achterin tussen de kinderen. Fantastisch, hilarisch plaatje. Op zo'n moment denk ik, meiden kijk mij nou. Ik opgedoft (want Kaat heeft ook een uitje vandaag) zittend in mijn oude landcruiser met twee kinderen achterin (dat natuurlijk op zich al een grappig plaatje schetst)  en mijn zojuist ontmoette buren toerend over het Nieuw Zeelandse boerenland. Nee meiden, ik heb het prima naar mijn zin. Laat mij maar lekker mijn ding doen hier. Ik geniet en heb genoeg binnenpretjes op een dag.