Vakantiegevoel

Vanochtend eet ik mijn muesli met yoghurt buiten op het dek. Het zonnetje schijnt en ik hoor de krekels tjirpen. Dat geluid, ik kan er niet genoeg van krijgen. Ik associeer krekels met vakantie, want zo tjirpen de krekels o.a. in Zuid Frankrijk, waar ik heel wat zomers van mijn leven heb doorgebracht. Ineens denk ik ook aan de zomers in Scheveningen. Daar zijn weliswaar geen krekelgeluiden te horen, maar ook in Scheveningen zat ik zomers vaak in de ochtend buiten mijn ontbijt te nuttigen. In het hofje, waar we destijds woonden, hadden we zo'n houten bistro tafeltje met klapstoeltjes voor ons huis. Tom, Storm en ik zaten dan als enige buiten te genieten van onze verse croissantjes of waldkornbrood, die we zojuist met de fiets bij de bakker op de Gentsestraat hadden gehaald. Het waren dan niet de krekeltjes, die ons in de zomerochtend toespraken, maar de bekende geluiden van meeuwen en het getingel en geschuur van tram 8 in de verte. Gek genoeg, allemaal vertrouwde geluiden die bij mij het vakantiegevoel opwekken. Het maakt dus eigenlijk voor mij niet uit waar ik woon om het fijne gevoel te krijgen. Zal dat dan (hoe cliché het ook weer klinkt) te maken hebben met hoe je je van binnenuit voelt? Happy hier, happy daar? Ik herinner me dat ik vaak zei "In Scheveningen heb ik altijd vakantiegevoel, wat een rijkdom". Nu aan de andere kant van de wereld zeg ik precies hetzelfde bij de plek waar we nu wonen. Nou Kaat, dan doe je het toch niet verkeerd in je leven!