Aarde aan Karen!

Wie zijn verstand niet gebruikt, moet zijn portemonnee gebruiken. Een spreuk, die natuurlijk niet klopt, maar ik heb hem zelf vanochtend ter plekke bedacht en aangezien ik altijd verkeerd zit met spreekwoorden en spreuken, kan deze er wel bij. Ik ben een dromer. Ik ben een chaoot. Ik ben moeder van 3 kinderen. Ik ben echtgenote van een man, die een drukke baan heeft. Ik ben baasje van een trouwe viervoeter, die elke ochtend met de meest zielige ogen mij aankijkt of ik haar alsjeblieft wil laten rennen op het strand. En ja ...ik ben gewoon Karen, die af en toe niet helemaal op deze planeet leeft en een beetje zweeft in haar eigen wereldje. Dit heeft soms vervelende consequenties, dat blijkt vanochtend wel weer. De ochtend verloopt een beetje anders dan anders, want Tom heeft vandaag een surftrip met aansluitend een duiktrip voor zijn leerlingen georganiseerd. Hij moet vroeg weg en dat betekent dat ik alle kinderen naar school en creche breng. Geen probleem, want dit gebeurt regelmatig. Storm en Mikki zijn in de vroege uurtjes bezig om een lichtspektakel voor te bereiden en vragen na het ontbijt of ik met Rif als publiek naar hun donkere voorstelling wil kijken. "Okay jongens, eventjes dan, want we moeten zo echt de auto in". De show is erg leuk, maar loopt een beetje uit. Gelukkig red ik het om Storm deze ochtend een keer op tijd op school af te zetten. Vervolgens moet ik tanken, want ik heb mijn landcruiser Jack aardig leeg gereden. Het is druk bij de pomp en mijn gedachten dwalen af. Zo, eerst zometeen de kleintjes afzetten, dan wandelen en zwemmen met Cruz en dan even tijd nemen om in het cafe de nieuwste tijdschriften door te spitten om inspiratie op te doen voor mijn werk. Dan neem ik zo'n lekker vers taartje, want mezelf verwennen mag op zijn tijd..... NEEEEEE, Kaat, wat doe je nou? Geen benzine in Jack, hij drinkt diesel! Ik land met beide voeten flink op aarde. Dat dit nu ook mij weer moet gebeuren. HELLUP!! Anyone? Gelukkig zit er een garage achter het pompstation en vriendelijk vraag ik de automonteur of hij de benzine uit mijn wagen kan halen. Het is een pittig klusje, I know, maar de monteur kan de operatie regelen. Ik voel de bui al hangen. Kassa!! Ondertussen breng ik toch een beetje aangeslagen de kinderen lopend naar de creche en bedenk ik dat deze ochtend weer (zoals zo vaak) anders verloopt dan ik zou willen. Bij terugkomst blijkt de monteur een goede dag te hebben. Bij het zien van mijn rekening komt mijn altijd grote glimlach weer een beetje terug. "Kom Cruz, naar het strand nu en laat dat taartje vandaag maar even zitten".