Halloooh? Is daar iemand? Nee, er is niemand thuis. Ik ben echt alleen. Ik weet niet voor hoe lang, maar dit is even zo'n moment dat ik kan genieten van de rust. Mijn oren galmen na van alle kindergeluiden (lees; gegil, gejengel en geschreeuw). Begrijp me niet verkeerd, vakanties zijn hartstikke leuk. Zelfs de zon heeft sinds dag 1 van de vakantie hele dagen geschenen. Maarrrr....onze kinderen hebben geen stop knop en ik ben mijn vakantiegevoel even kwijt. De jongste telg jengelt veel, de middelste houdt niet op met spullen verplaatsen van de ene kamer naar de kamer en de oudste heeft zoveel energie, waardoor ik hem meerdere malen per dag vriendelijk verzoek buiten wat rondjes om het huis te rennen. Conclusie; mama is moe, mama is gesloopt en mama kan even geen vrolijke glimlach toveren. Dan heb ik opeens mijn reddende engel (lees: Tom), die de kinderen in de auto stopt en zegt: "Zo wij zijn even weg en nu ga jij ontspannen!".
Gisteren ben ik voor het eerst met mijn dochter naar een balletvoorstelling in Auckland geweest. Een kindervoorstelling, die Mikki in de weekend newspaper had gespot en waar ze steeds haar vingertje op drukte met het gebaar of ze daar naar toe kon gaan. Ik vond het wel een leuk idee en zo zat ik dus gisteren trots met haar en vele andere moeders en kinderen naar "Angelina Ballarina" te kijken. Moeders en dochters mooi aangekleed, haren netjes gekamd en de ene ballarina dochter nog mooier dan de andere. Mijn Mikki heeft geen balletpakje en haar haar moest los. Voordat we onze stoelen toegewezen kregen, had madame haar slippers al uitgedaan en trippelde ze op haar blote voetjes de hele zaal door. Wat is het toch, dat mijn kinderen altijd zo de aandacht weten te trekken van anderen. Na de leuke voorstelling lopen we beide vrolijk naar buiten en besluit Mikki met haar ongecontroleerde motoriek naar de eerste beste boom te rennen en klimt er vervolgens als een soort aapje in. Op dat moment realiseer ik, dat wij inderdaad van de geciviliseerde wereld afwonen en dat mijn kinderen misschien toch een klein beetje verwilderd zijn.
Zo, nu even een bakkie verkeerd in mekaar flansen en dan nog even genieten van de stilte. Sstt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten