Slechte eigenschap

Iedereen heeft een slechte eigenschap. Toch? Ik heb er natuurlijk ook een aantal, dat geef ik meteen eerlijk toe. Eigenschappen waar ik absoluut niet trots op ben. Nare gewoontes, waar anderen zich enorm aan kunnen storen. Ik wil nu niet mijn hele gedrag onder de loep gaan nemen, maar deze week word ik door mijn kleine neefje van drie jaar behoorlijk geconfronteerd met mijn af en toe niet sociale gedrag. Ik vloek. Ik vloek al mijn hele leven lang. Te pas en te onpas. Soms komt gvd er gewoon spontaan uit. Soms komt mijn gvd diep, diep uit mijn tenen en kan iedereen mij vanaf mijlenver horen. Manlief is er ondertussen gewend aan geraakt, maar stoort zich er wel aan. Mijn oudste zoon ook. Storm attendeert mij keer op keer, dat het niet netjes is om de lieve heer in zo'n boze toestand te noemen. Het is natuurlijk een voordeel om in het buitenland te wonen, want niemand die mij kan verstaan. Nu ik in Nederland ben, heb ik iemand gevonden, die het wel erg interessant vindt wat er af en toe uit zijn tantes mond floept. Mijn kleine neefje adoreert mij. Wanneer mijn zus hem van de week wil aankleden, zegt mijn neefje uit volle borst "gvd" en kijkt mij giechelend aan. Een boze blik van mijn zus volgt mijn kant op en ik verdedig mijzelf meteen met de opmerking dat een kind niet zo snel iets kan overnemen. Ik beloof echter mijn zus om op mijn taalgebruik te letten.  Een paar dagen later stoot ik s'ochtens pijnlijk mijn teen in de keuken, maar ik vloek niet. Een overwinning is geboekt en trots ga ik aan tafel zitten. Mijn neefje kijkt mij aan en beantwoordt mijn pijn door wederom uit volle borst gvd te roepen. Hij kijkt mij lachend aan en ik loop enigszins rood aan. Ik draai mijn gezicht van hem af en schiet in de lach. Oeps..hij zal zijn tante Karen en haar interessante woorden (denk ik) niet snel vergeten.