Kaat, je trekt naar links!

Nee, ik ga niet zeuren dat er al bijna twee weken een grijze deken over Nederland hangt. Ik ga niet mopperen dat ik al een paar keer met kinderwagen of schoenen in de hondenpoep heb gestaan. Ik zal me niet uitlaten over het feit, dat ik het opvallend vind dat de gemiddelde Nederlander opgefokt en snel op zijn teentjes getrapt is. Maar ... ik moet toch wel even kwijt dat ik de wegen in dit landje erg smal en krap vind. Ik kom tot de schokkende conclusie dat ik het stadse autorijden compleet verleerd ben. Kon ik vroeger als een ervaren autocoureur inparkeren, fietsers passeren, nog even snel invoegen of pittig over de snelwegen sjoefen, lijk ik nu wel tot de bejaardenclub gedegradeerd te zijn. Ik tuf werkelijk in slow motion over de Friese wegen. Mijn medepassagiers zitten verkrampt naast me en wanneer ik vorige week met mijn vriendin s'avonds een afhaalhap haal, schreeuwt ze uit volle borst: "Kaat, je trekt wel errug veel naar links". Zo zelfverzekerd, zo veilig (althans dat vind ik zelf) en zo ruim als ik drive met mijn landcruiser aan de linkerkant in Nieuw Zeeland, zo onervaren en dus ongemanierd rijd ik hier. Nu hoop ik dus dat ik mijn rijinstructeur van vroeger niet toevallig tijdens mijn autorijsessie in dit dorp tegenkom.