Wie van zijn herinneringen geniet, leeft twee keer!
(een van mijn favoriete spreuken)

Ik kijk naar een foto, die in ons huis hangt. De zwart/wit foto is gemaakt in Parijs. Jaren geleden, toen zelfs Storm nog niet geboren was. Tom (met lang haar) fietst en op de achtergrond schittert Arc de Triomphe. Op zich niet zo'n bijzonder kiekje. Voor mij betekent deze foto heel veel. Ten eerste heeft deze foto (als een van de weinige) de grote waterschade, tijdens de boottocht hier naar toe, overleefd. Ten tweede heb ik deze foto zelf ontwikkeld en afgedrukt in een doka. Ten derde was het zo'n stedentrip, die helemaal perfect was. Je hebt wel eens zo'n weekend, dat alles gewoon helemaal top is. Al jaren had ik romantisch Parijs op mijn verlanglijstje staan. Helaas dacht mijn (destijds nog) vriendje er anders over. 'In Parijs zijn geen golven'. Een opmerking van een surfverslaafde, die ik regelmatig te horen kreeg. Maar zoals met zoveel dingen, Tom ging overstag en we vertrokken naar de stad van de liefde. Het was herfst, we hadden prachtig weer en die ene oude fiets, die we hadden meegenomen, was een briljant idee. Zo fietste Tom met mij achterop in 3 dagen heel Parijs door. Geloof me, fietsen door Parijs is geweldig. Naast het feit dat je heel veel bekijks hebt, fiets je langs plekken, waar je normaal niet zo snel komt. Die niet toeristische bezienswaardigheden, die juist vaak nog veel leuker zijn. Antiek marktje hier, gezellig cafeetje daar, leuk winkeltje hier, mooi parkje daar. De tweede avond stond natuurlijk in teken van een boottocht (in de late avonduren) over de Seine. Heel cliché, maarrrr... toen Tom onverwachts op het dek uit zijn rugzak een fles wijn en 2 glazen toverde, was ik verkocht. Vanaf dat moment heeft Parijs een bijzonder plekje bij mij. En koester ik deze bijzondere ingelijste foto. Paris, je t'aime!