Lang leve de coffeeshop

Coffeeshop: in Nederland een openlijk verkooppunt van cannabis. De verkoop van koffie is een bijzaak. Alcohol mag er sinds 2007 niet meer worden verkocht. Naast de functie van winkel heeft een coffeeshop ook de functie van ontmoetings- en ontspanningsruimte en gebruiksruimte voor cannabis.

Op Facebook lees ik een opmerking over eventuele afschaffing van coffeeshops in Nederland. Ik geloof dat dit onderwerp elk jaar weer ter discussie staat. Nu ben ik geen frequent coffeeshopganger. Sterker nog, ik heb tot nu toe nooit enige softdrugs gebruikt (medische pillen even niet meegerekend). Toch kwam ik de laatste jaren (toen we nog in Scheveningen woonde) regelmatig bij de coffeeshop op de hoek over de vloer. Mijn zoon Storm (toen 2 jaar) vond het een gezellige bedoeling daar en liep elke keer weer trots achter zijn rieten poppenwagentje de coffeeshop binnen. Standaard werd hij enthousiast begroet door iedereen. Stoned of niet, elke trouwe coffeeshopganger wist wie Storm was en de daarbij blonde gillende moeder. Natuurlijk kregen we weleens de opmerking dat een coffeeshop in je woonwijk toch eigenlijk not done is. Ik ontkrachtte dit vooroordeel meteen met de verdediging dat de coffeeshop juist een grote sociale functie in de buurt heeft. De sociale controle is enorm. Door de jaren heen was dit al meerdere malen gebleken. Genoeg voorbeelden op te noemen. Zo speelde Storm een keertje midden op straat. Hij was in zijn eentje het hofje uitgelopen en ging zittend op straat spelen. Een van Storm's coffeeshopmakkers was naar buiten gelopen en hield netjes alle verkeer tegen, zodat Storm op zijn gemak op straat verder kon spelen. Toen ik eindelijk door had, dat Storm verdwenen was, rende ik naar de straat toe waar ik meteen het hele kijkspel kon aanschouwen. Storm (zittend op straat) naast een geimproviseerde politieagent, die met zijn hand omhoog het verkeer stond te regelen. Geschrokken en blij omhelsde ik onze buurtvriend, mijn reddende engel. Ik beloofde hem die dag dat ik beter op mijn kind zou letten. Maanden later werd ik door een wijkagent flink en redelijk agressief op mijn vingers getikt. Ik liet mijn hond uit zonder riem (maar wel met een poepzakje) en zonder legitimatiebewijs. Twee bekeuringen kon ik krijgen. Net op het moment dat ik mijn geduld behoorlijk begon te verliezen, kwamen twee jongens uit de coffeeshop en schreeuwden dat ze mij wel effe kwamen helpen. Of de agent onder de indruk was, zal ik nooit weten, maar de bekeuringen werden niet uitgeschreven. Dus als je het mij vraagt, laat die coffeeshops alsjeblieft bestaan. Zo vervelend zijn ze niet!