Blake Lively
Karen is moeder van 3 kinderen (Storm, Mikki Moon en Rif) en woont met haar gezin sinds een aantal jaren in Nieuw Zeeland. Zij blogt bijna dagelijks over alles wat haar bezighoudt. En dat is best veel....
zondag 30 september 2012
zaterdag 29 september 2012
Lazy Saturday .....
Uitgevloerd ligt Cruz naast de modderschoenen van Storm en Mikki, die vanochtend met hun drietjes door bos en weilanden naar de buren liepen om verse scharreleieren en lemons te halen. Daarna hebben we uren op het strand gespeeld, waar we een prachtig schouwspel van 2 dolfijnen (spelend in de golven) konden aanschouwen. Nu ligt bijna iedereen een beetje siesta te houden, behalve papa. Hij ligt in de zee om de laatste hoge golven van de swell te pakken. En ik? Ik verheug mij op een avondje uit. We hebben iets te vieren. Tom heeft per nieuw schooljaar de functie van Head of Department en dat is zeker een feestje waard. Dat het ook nog vandaag de aftrap van 2 weken voorjaarsvakantie is maakt het feest compleet. Fijn weekend allemaal. x
woensdag 26 september 2012
zaterdag 22 september 2012
woensdag 19 september 2012
The Office
The Office is een succesvolle comedy van de BBC geschreven door o.a. Ricky Gervais over de perikelen op het kantoor in Slough van papierbedrijf Wernham Hogg. The Office is niet gegoten in de traditionele vorm van sketches of als doorlopend verhaal. Het wordt gepresenteerd als een documentaire over een willekeurig Engels kantoor waarin opnames van zogenaamd dagelijkse werksituaties worden afgewisseld door korte interviews met de 'werknemers'. Wie voor het eerst naar het programma kijkt en er niet van op de hoogte is dat hier gaat om een comedy kan nog even denken dat om een serieus programma gaat, tot de absurde gebeurtenissen op de werkvloer en de bizarre uitspraken van de geïnterviewden elke twijfel bij de kijker wegnemen.
Je vindt Ricky Gervais funny of je vindt hem verschrikkelijk. Ik vind hem geweldig, dus ik ga door met het kijken van seizoen 2.
maandag 17 september 2012
vrijdag 14 september 2012
Pelican, where are you?
Deze week in het nieuws dat er een colonie pelikanen uit Australie in de wateren van Nieuw Zeeland zijn gespot. En jawel, o.a. in de estuary van Mangawhai Heads. Dus vanochtend ging ik met mijn camera op onderzoek uit, aangezien ik groot fan ben van deze waanzinnige vogels. Helaas heb ik er niet eentje kunnen vinden, maar ik blijf zoeken. Hopelijk gaan ze broeden en hebben we binnenkort heel veel kleine pelikaantjes.
donderdag 13 september 2012
Lang leve de coffeeshop
Coffeeshop: in Nederland een openlijk verkooppunt van cannabis. De
verkoop van koffie is een bijzaak. Alcohol mag er sinds 2007 niet meer
worden verkocht. Naast de functie van winkel heeft een coffeeshop ook de
functie van ontmoetings- en ontspanningsruimte en gebruiksruimte voor
cannabis.
Op Facebook lees ik een opmerking over eventuele afschaffing van coffeeshops in Nederland. Ik geloof dat dit onderwerp elk jaar weer ter discussie staat. Nu ben ik geen frequent coffeeshopganger. Sterker nog, ik heb tot nu toe nooit enige softdrugs gebruikt (medische pillen even niet meegerekend). Toch kwam ik de laatste jaren (toen we nog in Scheveningen woonde) regelmatig bij de coffeeshop op de hoek over de vloer. Mijn zoon Storm (toen 2 jaar) vond het een gezellige bedoeling daar en liep elke keer weer trots achter zijn rieten poppenwagentje de coffeeshop binnen. Standaard werd hij enthousiast begroet door iedereen. Stoned of niet, elke trouwe coffeeshopganger wist wie Storm was en de daarbij blonde gillende moeder. Natuurlijk kregen we weleens de opmerking dat een coffeeshop in je woonwijk toch eigenlijk not done is. Ik ontkrachtte dit vooroordeel meteen met de verdediging dat de coffeeshop juist een grote sociale functie in de buurt heeft. De sociale controle is enorm. Door de jaren heen was dit al meerdere malen gebleken. Genoeg voorbeelden op te noemen. Zo speelde Storm een keertje midden op straat. Hij was in zijn eentje het hofje uitgelopen en ging zittend op straat spelen. Een van Storm's coffeeshopmakkers was naar buiten gelopen en hield netjes alle verkeer tegen, zodat Storm op zijn gemak op straat verder kon spelen. Toen ik eindelijk door had, dat Storm verdwenen was, rende ik naar de straat toe waar ik meteen het hele kijkspel kon aanschouwen. Storm (zittend op straat) naast een geimproviseerde politieagent, die met zijn hand omhoog het verkeer stond te regelen. Geschrokken en blij omhelsde ik onze buurtvriend, mijn reddende engel. Ik beloofde hem die dag dat ik beter op mijn kind zou letten. Maanden later werd ik door een wijkagent flink en redelijk agressief op mijn vingers getikt. Ik liet mijn hond uit zonder riem (maar wel met een poepzakje) en zonder legitimatiebewijs. Twee bekeuringen kon ik krijgen. Net op het moment dat ik mijn geduld behoorlijk begon te verliezen, kwamen twee jongens uit de coffeeshop en schreeuwden dat ze mij wel effe kwamen helpen. Of de agent onder de indruk was, zal ik nooit weten, maar de bekeuringen werden niet uitgeschreven. Dus als je het mij vraagt, laat die coffeeshops alsjeblieft bestaan. Zo vervelend zijn ze niet!
Op Facebook lees ik een opmerking over eventuele afschaffing van coffeeshops in Nederland. Ik geloof dat dit onderwerp elk jaar weer ter discussie staat. Nu ben ik geen frequent coffeeshopganger. Sterker nog, ik heb tot nu toe nooit enige softdrugs gebruikt (medische pillen even niet meegerekend). Toch kwam ik de laatste jaren (toen we nog in Scheveningen woonde) regelmatig bij de coffeeshop op de hoek over de vloer. Mijn zoon Storm (toen 2 jaar) vond het een gezellige bedoeling daar en liep elke keer weer trots achter zijn rieten poppenwagentje de coffeeshop binnen. Standaard werd hij enthousiast begroet door iedereen. Stoned of niet, elke trouwe coffeeshopganger wist wie Storm was en de daarbij blonde gillende moeder. Natuurlijk kregen we weleens de opmerking dat een coffeeshop in je woonwijk toch eigenlijk not done is. Ik ontkrachtte dit vooroordeel meteen met de verdediging dat de coffeeshop juist een grote sociale functie in de buurt heeft. De sociale controle is enorm. Door de jaren heen was dit al meerdere malen gebleken. Genoeg voorbeelden op te noemen. Zo speelde Storm een keertje midden op straat. Hij was in zijn eentje het hofje uitgelopen en ging zittend op straat spelen. Een van Storm's coffeeshopmakkers was naar buiten gelopen en hield netjes alle verkeer tegen, zodat Storm op zijn gemak op straat verder kon spelen. Toen ik eindelijk door had, dat Storm verdwenen was, rende ik naar de straat toe waar ik meteen het hele kijkspel kon aanschouwen. Storm (zittend op straat) naast een geimproviseerde politieagent, die met zijn hand omhoog het verkeer stond te regelen. Geschrokken en blij omhelsde ik onze buurtvriend, mijn reddende engel. Ik beloofde hem die dag dat ik beter op mijn kind zou letten. Maanden later werd ik door een wijkagent flink en redelijk agressief op mijn vingers getikt. Ik liet mijn hond uit zonder riem (maar wel met een poepzakje) en zonder legitimatiebewijs. Twee bekeuringen kon ik krijgen. Net op het moment dat ik mijn geduld behoorlijk begon te verliezen, kwamen twee jongens uit de coffeeshop en schreeuwden dat ze mij wel effe kwamen helpen. Of de agent onder de indruk was, zal ik nooit weten, maar de bekeuringen werden niet uitgeschreven. Dus als je het mij vraagt, laat die coffeeshops alsjeblieft bestaan. Zo vervelend zijn ze niet!
maandag 10 september 2012
zondag 9 september 2012
Salmon fishing in the Yemen
Een feel good movie met twee favoriete actrices nl. Emily Blunt en Kristen Scott Thomas. Hoewel ik niet zo'n fan ben van Ewan McGregor, speelt hij zijn rol zeer overtuigend.
Dr. Jones, een ietwat houterige en stijve Schotse wetenschapper, heeft zelf een grote liefde voor vissen en algauw raakt hij goed bevriend met de sjeik met wie hij deze liefde deelt. Samen met zijn assistente, Harriet Chetworde-Talbot (Blunt), probeert hij het project tot een goed einde te brengen. Dr. Jones en zijn assistente komen voor meerdere uitdagingen te staan, zowel in het project als in hun privéleven.
zaterdag 8 september 2012
dinsdag 4 september 2012
maandag 3 september 2012
Film: Das Leben der Anderen
Das Leben der Anderen (The lives of others) won in 2007 de Oscar voor beste buitenlandse film en is zeker de moeite waard om te zien.
Het verhaal speelt zich af in 1984 in Oost-Berlijn. De Stasi, de veiligheidsdienst van de DDR, heeft als doel zoveel mogelijk burgers te controleren en zoveel mogelijk over hen te weten te komen. Stasiofficier Gerd Wiesler krijgt de opdracht de succesvolle toneelschrijver Georg Dreyman (Sebastian Koch uit film Zwartboek en de ex van ...) en zijn vrouw Christa-Maria Sieland af te luisteren. Vanaf de kale zolder van het appartementencomplex krijgt Wiesler inzicht in het leven van Dreyman en Sieland. Hoe langer hij luistert naar de dagelijkse bezigheden van Dreyman en Sieland, des te meer besef hij krijgt van zijn eigen saaie leven.
zondag 2 september 2012
Abonneren op:
Posts (Atom)