Leven op stelten

Zondag
De telefoon gaat s'avonds en het is mijn moeder, die heel naar nieuws heeft. Ze heeft borstkanker. Een telefoontje, die even totaal je wereld op zijn kop zet. Die nacht slaap ik niet en mijn hoofd draait overuren. De volgende ochtend kijk ik Tom aan en hij zegt dat hij weet wat ik wil doen."Je gaat vandaag meteen boeken".

Dinsdag (een week later)
Na 28 uur landen Rif en ik op Nederlandse bodem; Schiphol. Hele goeie vlucht gehad en zelfs kunnen slapen. Ik kom uitgerust om 7 uur in de ochtend uit het vliegtuig en word verrassend begroet door familieleden en vriendinnen. Deze dag wordt tevens mijn moeder geopereerd, dus ik ga meteen naar Friesland. Aan het eind van de middag bezoek ik haar in het ziekenhuis. Herenigd!

Dinsdag (een week later)
Ondertussen weer mijn draai gevonden in het kleine, volle, maar oh zo gezellige Nederland. Mijn dagen breng ik in Friesland door al bladerend in Nederlandse tijdschriften en boeken. Bakkies koffie met moeder en zusje, genieten van mijn neefjes, waarvan de jongste net 7 weken is. Smullen en nog eens smullen van alle lekkernij. Gevulde koeken, oranjekoek, slagroomtaart, krentebollen, chocolade, kroket, vers bruinbrood. Kortom, de kilo's die ik de laatste week voor vertrek van de stress was kwijtgeraakt, komen er weer langzaam aan en het maakt mij niks uit. Ik moet nu mijn slag slaan toch?

Vrijdag (vandaag)
Jaaah het is mogelijk. Strak blauwe lucht en het zonnetje schijnt door de bomen van mijn moeders achtertuin. Nederland op zijn mooist. Ik moet nodig mijn blog updaten. Alles is allemaal zo snel en raar gegaan. Het voelt dubbel om hier te zijn. Er zijn maar een paar mensen op de hoogte dat ik hier ben. Ook dit voelt erg dubbel. Onze vakantieplannen in Nieuw Zeeland heeft Tom opgepakt en is deze week met Mikki en Storm in de camper vertrokken richting het zuiden. Dat het leven rare wendingen kan maken, dat weten we allemaal. Het kost dan even moeite om de koers bij te stellen. Zo, het is eruit, ik ben in Nederland. Keep you posted.

Lieve allemaal,
Ik wens jullie een hele fijne kerst toe, waar jullie ook mogen zitten over de hele wereld. Ik probeer snel weer een update te geven met al mijn verhalen, maar dit zijn even hectische tijden.
Merry Xmas!
x

My afternoons with Margueritte

Dat ik graag naar Franse films kijk, dat is je waarschijnlijk al opgevallen. Deze film uit 2010 met o.a. Gérard Depardieu in de hoofdrol is een prachtig verhaal over het ontstaan van een waardevolle vriendschap tussen twee bijzondere mensen. Zeker de moeite waard om te kijken.

My Afternoons with Margueritte is the story of life's random encounters. In a small French town, Germain, a nearly illiterate man in his 50's and considered to be the village idiot by his friends at the local bistro, takes a walk to the park one day and happens to sit beside Marguerite, a little old lady who is reading excerpts from her novel aloud. She's articulate, highly intelligent and frail. Between Germain and Marguerite, there are 40 years and 200 pounds difference.

HEMA kerstkransjes

Jaaaah, deze kerstkransjes (zonder vulling) van de HEMA horen in een schaal op tafel tijdens de kerstdagen. Zo lekker!! Alhoewel, ik moet bekennen, dat ik deze chocolaatjes altijd het hele jaar door at. De tip om ze in een schaal te leggen, werkte ook niet echt in ons gezin. Binnen een mum van tijd was de hele collectie kransjes verdwenen....

Rainy days....

Hoeveel regen kan er in een week vallen? Veel!!! Onze watertanks zitten goed vol voor de droge zomer, die van mij nu mag beginnen. De komende dagen ben ik niet bereikbaar en ga ik richting nog meer regen. Desalniettemin toch een fijn vooruitzicht. Probeer halverwege deze week mijn blog weer op te pakken. Tot snel. x

Pour ma mère........

Leuk, handboeien!

Storm moet deze week voor een klasgenootje een kado van vijf dollar kopen onder het mom van Secret Santa. Na school haal ik hem op en gaan we naar de bekende $2 Shop, dat een groot succes is in Nieuw Zeeland. De naam zegt het al, alles is twee dollar, alles is made in China, dus alles is waardeloze kwaliteit. Dat even terzijde. Storm neemt zijn taak als Secret Santa erg serieus en het duurt dan ook even, voordat hij een kadootje heeft uitgezocht. "Kijk mama, dit wil ik graag kopen". Mijn oog valt op een setje handboeien met een roze 'kinky' bontje er omheen. De eerste gedachte, die door mijn hoofd schiet, oei dat is wel vrij pikant voor de gemiddelde conservatieve Nieuw Zeelander. Kom op Kaar, doe ff normaal. Het is een kinderkado. Storm wil voor hem zelf de stoere uitvoering van handboeien aanschaffen (dus zonder bontje). "Ik wil later graag politieagent worden mama, dan kan ik hiermee alvast oefenen". Ik verzoek Storm na het betalen alvast in de auto te gaan zitten, want ik moet nog iets omruilen. Als ik bij de auto kom, vind ik Storm redelijk gestresst op de voorstoel van de auto aan. "Wat is er gebeurd?" vraag ik verbaasd. "Oh mama, het is vreselijk. Ik heb de handboeien omgedaan en nu ben ik de sleuteltjes verloren. Ik kan ze niet meer vinden". Maakt hij een grapje? Nee, ik zie de ernst in zijn grote ogen, dit is geen grapje. Jemig dat hebben wij weer. Storm moet zo zwemmen en ik zie mij al het zwembad binnenkomen met een hysterisch kind in de handboeien geslagen. Op weg naar het zwembad begint Storm steeds meer in paniek te raken en ik vervloek alle $2 Shops om het feit, dat ze zulke speelgoedattributen verkopen. Ik probeer hem te helpen, maar ook ik krijg die ellendige handboeien met geen mogelijkheid open. Net voordat we de oprit van het zwembad naderen, krijst Storm een kreet van blijdschap. "Het is gelukt mama, ik moet gewoon op dit knopje drukken en dan klikken ze open". Zucht....en bedankt Storm. Mama heeft weer tien grijze haren erbij vandaag.

Typisch Nieuw Zeelands

Flight of the Conchords zijn een Nieuw Zeelands muzikale comedy duo (Brett and Jermaine), die met behulp van hun manager proberen door te breken in de muziekwereld van New York. Een paar jaar geleden was deze televisieserie niet alleen hier, maar ook met name in de USA een groot succes. Je moet ervan houden. Hun humor is vrij droog, maar ik vind ze erg grappig.

For someone very special

Laguiole

Soms kan ik op slag verliefd worden op een kledingstuk, meubel of een paar schoenen en dan blijft het voortdurend door mijn hoofd spoken. Het kan nog gekker bij mij. Toen ik jaren geleden op een Franse markt het gekleurde bestek van het Franse merk Laguiole zag, was ik compleet verkocht. De kleuren, de sierlijke vormen, alles. Tja...de aanschaf kon toen niet qua budget dat jaar. Toch bleef Laquiole mij achtervolgen en jaren later kocht ik op hetzelfde marktje mijn eerste vorken, messen en lepels van dit prachtige merk. Zo reisde mijn uitzet van Frankrijk naar Nederland met eindbestemming Nieuw Zeeland. Ondertussen ben ik ook een broodmes rijker en ik kan met volle overtuiging zeggen, als je Laquiole eenmaal gebruikt, wil je niet meer zonder. Je bent gewaarschuwd!

PS Het wordt overigens ook in Nieuw Zeeland verkocht, maar ik struin liever de marktjes in La France af. Het gaat natuurlijk ook om de entourage.....duh.....

Summer holiday

Yes, summer holiday feeling begint langzaam in te kicken. Tom had gisteren zijn laatste werkdag in 2011 en is meteen vanochtend vroeg vertrokken voor een aantal dagen naar Raglan. Surfen, surfen, bakkie doen, golven checken, surfen, weer een bakkie, landcruiser laten keuren, surfen en misschien zelfs een partijtje golfen. Wat vervelend allemaal zeg. En ja, mijn kerstverlanglijstje zit in zijn portemonnee. Wat zijn we lekker en goed bezig samen. Natuurlijk, niet tegen mijn verwachting in, kreeg ik meteen reactie op mijn iPod wens voor de kerst. De reden voor deze wens is, dat ik zooooo klaar ben met krassen op mijn dierbare cd's, die veroorzaakt worden door vier leden in dit gezin. Ik noem even geen namen. Karen moet ook een beetje met de tijd mee toch? Overigens had Storm zijn verlanglijstje al weken geleden klaarliggen. Op nummer 1 stond met stip een Nintendo DS XL (om het even volledig te melden). Van de week wilde hij een nieuwe lijst maken. De Nintendo was van opeens van de lijst verdwenen. "Wat is dit nou", vroeg ik hem verrast. "Mama, de Nintendo is een veel te duur kado voor de Kerstman, dat kan ik echt niet vragen hoor." Zwijmel....mijn lieve Storm, wat ben je toch een bijzonder mannetje.

Verlanglijst

Vanochtend krijg ik een lichtelijk geirriteerde blik van Tom, wanneer hij mij voor de zoveelste keer moet verzoeken een kerstverlanglijstje te maken. Elk jaar zeg ik standaard, dat ik niks nodig heb. De kerstman kan het geld beter besteden aan onze kinderen. Dit jaar kom ik er niet onderuit en moet ik dus beloven dat aan het eind van de dag de gewenste lijst klaarligt. Zucht...ben ik dan zo'n spelbreker? Vooruit, laat ik eens gek doen en bij deze mijn lijstje samenstellen:

Lancome mascara Hypnose (geen waterproof hoor Kerstman)

Marie Claire tijdschrift van januari 2012

Een romantisch avondje eten met manlief in Matakana en misschien dan zelfs nog een filmpje pakken?

 iPod Nano Touch 16GB (Ja, ik weet het Santa, ver boven het budget, maar ik heb nog een gift voucher. Misschien wilt u deze gebruiken.)

Lekker luchtje. Kerstman,u mag zelf kiezen welke u het prettigst vindt ruiken, de Fleur of de White Roses. It's up to you!

quote of the day

The greatest glory in living lies not in never falling, but in rising every time we fall. 

(Nelson Mandela)

Kerstverhaal van vorig jaar

(dit onderstaande verhaal heb ik van mijn oude weblog geplukt, omdat ik deze zo leuk vind, dus bij deze:)

Vanavond sta ik aardbeien schoon te maken om te serveren als toetje. De geur van deze mooie, rode vrucht brengt mij iedere keer weer terug naar mijn vakanties vroeger bij mijn opa en oma in Egmond aan Zee. Voor mijn gevoel kregen we daar elke dag zo'n heerlijk wit tijgerboterhammetje met vers geplukte zoete aardbeien uit opa's eigen groentetuin. Aardbeien associeer ik ook met zomer. Warme zomers en dat gevoel klopt ook hier aan de andere kant van de wereld. De zomer is volop aan de gang down under en we kunnen er niet genoeg van krijgen. Opeens wordt mijn gevoel verstoord door een liedje dat uit onze stereo komt, Last Christmas van Wham. Het lievelingskerstnummer van mijn oudste zoon dit jaar, die tevens de repeatknop op de stereo ontdekt heeft. Ja George Michael, fijn dat je er weer bent. Kerst in Nieuw Zeeland, het is het gewoon net niet. Onze kerstboom staat er mooi bij in 2010, maar er is bij mij weinig Xmas feeling te vinden. Het begrip kerstinkopen doen, vind ik hier een totale aanfluiting. Het is niet koud en guur buiten, laat staan dat we een echt sneeuwvlokje of -klokje zien. Er is geen gezelligheid te vinden, want versierde winkelstraten heb ik hier nog niet kunnen traceren. Hier doe je je inkopen in een grote Mall waar je af en toe een kerstballetje of boompje tegenkomt. Ik heb het dan ook nog niet eens over familie, die met de kerstdagen bij elkaar komen, want dan zitten we gewoon ook niet echt lekker. Het is niet dat familie even over komt vliegen voor een gourmetsessie op eerste kerstavond. Nu ben ik nooit echt een kerstliefhebber geweest, maar sinds ik zelf kinderen heb, wil ik graag met manlief en spruiten kneuterig bij de kerstboom zitten, liedjes zingen en kadootjes uitpakken. Je kent het wel, dat idyllische plaatje uit vele kerstfilms. Al 5 jaar lang doe ik mijn uiterste best om er echt wat van te maken, maar elk jaar heb ik weer zo'n emotioneel moment en dan verlang ik zo naar dat grijze, koude Nederland. De tradities, om met mijn zusje en moeder kerstinkopen te doen in een Europese stad, Londen, Parijs of gewoon gezellig Amsterdam. Een kerstboompje kopen in Scheveningen bij de stranttenteigenaar, die in de winter bijklust als kerstboomverkoper op de hoek. Nog even een leuk kapsel halen bij mijn kapper op de Prinsenstraat, waar we met een glas wijn alvast het nieuwe jaar inluiden. De Albert Heijn een paar keer per dag binnenstormen, omdat ik voor de zoveelste keer een ingredient ben vergeten voor het nieuwe kerstmaaltijd experiment. Toch nog even op de valreep wat kerstballen scoren bij de Hema, aangezien zoonlief er een paar heeft laten vallen tijdens het optuigen van de boom. Heerlijke taferelen, die ik elk jaar in deze tijd zo erg mis. Ja liefie, zet jij Wham nog maar een keertje op. Doe je wel even zonnecreme op als je buiten gaat spelen? Nee schat, er komt geen sneeuw voor de kerstman hier en ik weet ook niet hoe hij dat doet met zijn slee en rendieren. Hij zal ons heus niet vergeten. Eet je ook nog even je aardbeien op, dan leest mama straks nog een gezellig kerstverhaal voor.

Kersttoetje

Ja ja,het mag. Sinterklaas is weer terug naar Spanje, dus dan storten we ons allemaal volledig op de Kerst. De stress kan beginnen. Bij deze alvast een leuk ideetje voor een toetje. Het is in Nederland natuurlijk geen aardbeienseizoen, maar is diepvries misschien een optie? Wel verse slagroom gebruiken!!

Little Miss Sunshine

Er zijn een paar films, waarbij ik zo moet lachen en dus merk dat mijn buikspieren gelukkig nog aanwezig zijn. Een daarvan is Little Miss Sunshine. Ik weet nog goed toen ik deze film de eerste keer zag, namelijk in het vliegtuig van Auckland via Singapore naar Amsterdam. Ik kon niet stoppen met lachen en de tranen biggelden over mijn wangen. Medepasagiers keken mij voortdurend aan alsof ik van een andere planeet kwam. Zoveel scenes, die zo herkenbaar zijn voor mij (bijv. wanneer de zijdeur van het VW busje uit de rail vliegt). De gehele cast is geweldig en de film sleepte twee Oscars binnen. Mocht je de film echt nog niet gezien hebben, doe het dan voor mij. Two thumps up!

Uggs

Ja ja, ik weet het. We kennen ze ondertussen allemaal. De boots, die de naam UGG Australia dragen. Al jaren lang mijn favoriete schoenen in de winter. De een vindt ze lelijk, de ander vindt het een passé mode hype. Lekker belangrijk. Ik kan echt niet zonder, omdat ze mij al jaren in de winter warme voeten geven. Mocht je ze nog niet in bezit hebben en willen aanschaffen, koop dan wel deze, want die lopen het prettigst, zorgen dat je geen zweetvoeten krijgt en gaan het langst mee. Ik spreek uit ervaring.

quote of the day

Een vriend is iemand die het lied in je hart kent en het voor je zingt als jij de tekst vergeten bent.

(David Coppola)

Heart is in the air!

Movie: Barney's version

Als Tom voor een aantal dagen weg is, huur ik standaard een stapel dvd's. Een daarvan, die ik wel de moeite waard vind om te melden, is Barney's version. Paul Giamatti (o.a. bekend van Sideways) speelt de personage van Barney Panofsky erg overtuigend, maar speelt hij niet altijd de rol van de eeuwige loser? Dustin Hoffman, die zijn vader speelt, is geweldig. Alleen voor zijn bijrol is het al de moeite waard om de film te zien.

Take a ride through the life and memories of Barney Panofsky, a hard-drinking, cigar-smoking, foulmouthed 65-year old hockey fanatic and television producer, as he reflects on his life's successes and (numerous) gaffes and failures as the final chapters of his own existence come sharply into focus. 

De vliegeraar

Soms lees je een boek, dat je diep raakt. Dit is er een, De vliegeraar (The Kite Runner) van de Afghaans-Amerikaanse schrijver Khaled Hosseini. Waarschijnlijk door velen van jullie al gelezen, maar toch wil ik het even onder jullie aandacht brengen. Dit boek zou verplicht op de literatuurlijst van de middelbare school moeten staan. Het bevat namelijk alle grote thema's van het leven: liefde, eer, schuld en verlossing.

De vliegeraar vertelt het verhaal over twee beste vrienden die samen opgroeien in het vredige Kabul, Afghanistan, tot een vreselijke gebeurtenis en het schuldgevoel dat daarmee gepaard gaat de vrienden voorgoed uit elkaar drijft.

PS. Hosseini's andere boek Duizend schitterende zonnen (Thousand splendid suns)  is ook een absolute Must-Read.